Merhum Emin Işık Hocanın kaleminden roman tadında biyografik bir eserdi.
Biyografik kitapların sonu hep ölüme dayadığı için, bu bölümler hep boğazımın düğümlendiği kısımlar olur. Merhum Topçunun son demlerinde yaşanan bir olayı iktibas ediyorum:
"Üstat Necip Fazıl ile Yurdakul, Topçunun hasta odasına birlikte giriyorlar. Hocanın yatağı kapıya karşıydı. İçeri giren doğruca hasta ile yüz yüze gelirdi.
Necip Fazıl, içeri girer girmez, oradaki herkesin duyacağı bir sesle;
-Nurettin, sen yiğit çocuksun! Bir ömür boyu ruhunun çektiği ıstırabın yanında bedenin çektiği bu acı ne ki? Allah demenin yasak olduğu bir devirde, seninle birlikte bayrak açtık. Korkma, vur tekmeyi gir içeri!
-Deli oğlan! Onu ancak sen yaparsın.
Üstat, 'Vur tekmeyi gir içeri!' derken, Cennet'i kastediyordu. Nurettin Topçu da acı bir tebessümle bu iş sana daha çok yakışır, demek istiyordu."
