Her şey bir güz yağmurunun beklenmedik bir anda yağmasıyla başladı. Yürüdüğüm yollar hep çıkmaz sokaklara varıyor, elime tutuşturulan adresler yaralanmış bir geçmişe götürüyordu. Kendimi anlatmaya yetecek sözcükler verilmemişti bana, sesimi yükseltmeyi ise hiç becerememiştim. Daralır ve genleşirdim, ağlar ve gülerdim, kimse görmezdi. Hayatımın iç burkan bir yanı olduğunu herkes kabul ederdi. Bense nahif bir duyarlıkla o herkesten uzak dururdum. İnsanların hile ve desiselerinden emin olabilmek için başka çarem yoktu. Kötü bir dünyada yaşadığımızı söylüyorlardı ama obur kahkahalarıyla hayatla olan alışverişlerini azdıranlar onlardı. Bu sözcüğü seviyordum, onu yerli yersiz kullanmak bana korkuyla dokunmuş bir hoşnutluk tadı veriyordu. Bulduğum her kağıt parçasına yazıyordum: Hayat. Oysa bu sözcüğün cismini taşıyacak gücüm kalmamıştı."
Sağlam bir kurgu, ironik bir dil ve hayatın girdabında bocalayan insanlar...
Rüyalar, gerçekler, tasavvufi göndermeler, psikanaliz, ironinin arasından yüzünü gösteren hikmetli sözler, ince bir duyuş gücü, çocukluk yaraları, yalnızlık, kalbe dönüş, postmodern savrulmalar eşliğinde yer yer fantastik öykülerle Otoyol Uykusu...
Aslında Psikolog Kemal SAYAR'ın kitapların da hayatın içinden alıntılar yapılarak anlatılan hikayeler bulunurken bu kitabın da ise harika bir kurguyla rüyalardan alıntılar yapmıştır. Ben her kitabını olduğu gibi bu kitabını da çok büyük bir heyecanla okudum. Sizlere de tavsiyemdir.
