Sarı Zeybek'im, mavi gözlü devim, kahramanım... Defalarca izlediğim belgeselinden sonra aynı cümleleri bir de kendi iç sesimle okumak; fark ettirmedi, yine duygulandım, yine hüzünlendim, yine ağladım...
Kitapta günleri saydım, sona yaklaşırken huzursuzlandım; üniformalı hallerinden dem vurdum, cephedeki liderliğinde kayboldum, fotoğraflarına dakikalarca kilitlenip, bize bıraktığın emanetlerini düşündükçe yüreğimle bir kez daha sevdim seni...
Henüz 10 Kasım'a daha var... 'Üzülme' dedim kendime... "Daha önünde 30 Ağustos, Zaferimizin Bayramı var... 29 Ekim, Cumhuriyetimizin Bayramı var..." Dedim ama ... bizlere bıraktığın her bayramda gururdan nem alan gözlerimiz de var...
Olmasaydın, olmazdık.
İyi ki vardın kahramanım.
Ve dünya döndükçe hep var olacaksın Ata'm.
İzindeyim...