Sevgi de inanç gibi, şiir gibi yürekte yaşanır ve yaşatılırdı çünkü... Ne sevgi yalnız sevgilide, ne inanç sadece sohbette, ne de şiir öylece oturup kaldığı bir sayfada işlevsizdi; tümü de yüreklere ve hayata karışınca, hayatla sınanınca asıl anlamını ve değerini bulabilirdi...