Havalar çok sıcak. İşler yoğun. İkisi bir araya gelince insanı acayip bunaltıyorlar. Gökten düşecek şarıl şarıl yağmur damlalarının serinliğine, yağsa da hem serinlesek hem de işlere ara versek diyerekten, muhtaç bekliyoruz. İnceleme yazmaya başlamadan az evvel her bunaltıcı günde olduğu gibi bunları düşünüyordum. Gök artık isyan derecesindeki
Faulkner'in modern klasikler ve zor okunan kitap listelerinde zirveyi zorlayan şaheseri. Modern klasikler arasında yerini almasını, okumayı zorlaştıran bilinç akışı tekniğini Faulkner'ın oldukça başarılı şekilde kullanmasına borçludur. Sitede okunma sayısı ve yarım bırakılma sayısı yakın kitaplardan. Ama bizim okur kitlemize has bir durum yok. Ses
En çok acıma ve merhameti, evden mahrum veya trenin altından kalan insan değil, kendi kalbiyle veya arkadaşlarıyla, kendi zamanıyla veya kendi çevresi ile çatışma içerisinden, vicdan ve arzuların arasından mücadelesini veren, acıma ve merhameti hak eden insandır, demişti Faulkner bir röportajda.
Yazarın, kitaplarının omurgasını oluşturan
Zaman..
Tıpkı Quanten gibi, saatin camını kırdığımızda çözebileceğimiz bir olgu olsaydı keşke.
Belki o vakit, satırlarında kendisini kaybettiğimiz bu kitabı çok daha kolay anlardık.
Nerede başlayıp nerede bittiği belli olmayan olaylar, olayların kalıba sokamadığı bir akış, zamanlar arasında halden hale geçerek akıp giden büyüleyici bir
Kitaba spoiler yiyerek başlayınız, daha doyurucu oluyor.
Ses ve öfke ve hüzün ve pişmanlık ve bencillik ve kendine acımak ve başıboşluk ve tembellik ve sadakat ve birçoğunun arasından en baskın ikisinin adını taşıyan kitap, maalesef yazarın okuduğum ilk kitabı. Söylentiler diyor ki, Faulkner okumaya bu kitapla başlanmaz. Haklılar. Kitabı yıllar önce Eskişehir Kitap Fuarı’ndaki beyefendiyle yaptığımız
