Bazı hikayeler vardır: Sizi, size anlatır. Acıysa acı; aşksa aşk; mutluluksa mutluluk... Peki ya hepsi birden (!) Kaderin üstümüze örttüğü yalnızlık örtüsünü çekiştiriyoruz bazen: Seviyoruz. Keşke sevmesek bu kadar.
Keder... Buruk bir hikaye... Ya bir daha sarılamayacaksan sevdiğin birine? Ya son kere gülümsüyorsa sana? Peki ya son kere duyuyorsan kendi ismini onun sesinden, sen daha sonra çok kereler onun ismini zikrederken?
Gerçekten bu kadar çok sevmek zorumda mıyız. Bir ölçüsü yok mu sevginin. İşte bu öykü kitabı (dur dur, daha doğrusu hayattan bir kesit) bu soruya cevap arıyor. Ve diyor ki yazar "Sadakatimiz, bizi sakatladı.".
Ölüm, karşısında durulamayacak bir kara delik. Peki siz hazır mısınız bir sevdiğinizi kaptırmaya o deliğe? "Umarım sevdiklerimizden önce biz ölürüz" diyor şairin biri. Peki ya bizim ardımız da kalan sevdiklerimiz?
Keyifli okumalar. Ya da okumayın boşverin, Netflix'te güzel şeyler var.
