En Eski Şeyhülislam İbn Teymiyye ve Mücadelesi Sözleri ve Alıntıları
En Eski Şeyhülislam İbn Teymiyye ve Mücadelesi sözleri ve alıntılarını, en eski Şeyhülislam İbn Teymiyye ve Mücadelesi kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.+1
Beni; kitaplarım, etrafımı saran yeşillikler Ve bir de yalnızlığımla başbaşa bırakın! Tıpkı vahşi hayvanlar gibi Issız, sarp, çorak bir yerde yaşayayım;
Onlar ki, ilkbahar çiçeklerinin kokusu ile güç bulur Ve Çöllerde insan topluluklarının şerrinden emin olur.
Maarri
Şeyhu-lislam İbn teymiyye Rh
Ben hakk bildiğim inancımdan, Kitab ve sünnet'le sâbit olan mezhebimden hapishâneden kurtulmak için dönecek, sözümü geri alacak ve münafıklık [nifak] gösterecek kimselerden değilim. Hakk Sübhânehû ve Teâlâ'dan başka hiç kimseden korkum yoktur; benim yanımda bir gün sonra ölmek ile bir gün önce ölmek ve tabii ölüm ile bir insan elinde ölmek arasında fark yoktur!
+2
İnsanların kendi bildikleri ile din düzmeleri semâvî şerî’ata cinayettir.
Nasihat babında izzetli olabilmek için yapılması gerekenler;
Müslümanlar, dînlerini bildikleri zamanlarda bütün dünyanın üstünde idiler; ondan habersiz olmaya başladıklarında ise dünyanın maskarası olup çıktılar.
Şeyhu-lislam İbn teymiyye Rh
"İslâm dîninde Kur'ân ile Rasûlullah'ın sünnetinden başka tarikat yoktur. Amelleri Allah Teâlâ'nın kitabına ve Rasûl-i Ekrem'in sünnetine uymayan kimseler ister havada uçsun, isterse su üzerinde yürüsünler, önemi yoktur. Ahiret kurtuluşu yalnızca Kur'ân ve hadis'e, selefin eserlerine uymaktadır!
Bid’at İslamın düşmanıdır.
Ancak, ne yazık ki, sonraki müslümanlar öncekilerin yollarından gitmediler. Insanlığın saadeti ve geçimi için gerekli kazanç yollarını, meslek ve sanatları dîn adına yasaklayan dîn tâcirlerinin sözlerine kulak verdiler. Artık Hristiyanlık'tan mı aldılar, yoksa onlardan habersiz aynı sonuca mi ulaştılar [tevârüd] nedir, Kur'ân'ın, Bilmediğin bir şeyin ardınca gitme!.. (Isrâ/36) şeklindeki açık nehyine aykırı olarak, Allah Teâ- lâ [şâri'-i a'zam] tarafından isim belirtilerek haber verilmediği halde, sevip bağlandıkları kimselere azizlik ve evliyalık mertebesi verdiler ve onları kendilerine Ka'be edindiler. Bu zatların el-mutasarrifu fi'l-kadereyn [iyi-kötü/bedbahtlik-mutluluk, her iki kaderde tasarruf sahibi), gavsu'l-halâyık [tüm mahlukatın/yaratılmışların yardımcısı) ve kutbu'l-âlem [âlemin ekseni] olduklarına inandıklarından, tabii ki dilek ve isteklerini onlara arzedip ruhlarından medet dilemeye ve kendilerine tazarru'da bulunmaya [yalvarıp yakarmaya] başladılar.