En Eski Şiir Irmakları kitaplarını, en eski Şiir Irmakları sözleri ve alıntılarını, en eski Şiir Irmakları yazarlarını, en eski Şiir Irmakları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Böğürtlenin pembesi bana
şekerin kamışı, turp ve pancar
ne varsa kökü yere batan
su çekiyor içimin sarnıcından
ona yağdım, sana yağdım
kendimi yağmur sandım
damlıyorum bir yaprağın ucundan
nem aldım, dünyaya düştüm
camlara vurdum parmak ucuyla
şehrin gecesini uyardım
dere bendim, çaya döndüm, çağladım
içim dil alıyordu içinizin bağından
birden sağnak, birden
hepimiz aynı sabahın ağzında ıslak
su çekiyordum eski yeni yaşamlardan
Yıllar çözmeye çalışıyor
çocuk bedenimin mührünü
saklambaç köşeleri gizleri saklayamaz
yakala beni zaman indir dalından ağaç
orman içi dumanlı fundalar sıcak
yitiriyor beyazını böğürtlen
göğsümde yer oynatırken ağrılar
aklımın penceresinde uyuyakalmışım
düşümde düşüyorum ve sonra birden
her ses bir duvar, her ses duvar
karanlıkta kımıltısız duruyor
sevincini devlere yediren evler..