Yazar ile de tanıştığım için kitabın etkisi iki kat arttı, okurken. Kâmil Erdem oldukça mütevazı ve çok samimi, babacan bir insan. Çok hoş sohbet.
Bu kitabı da 1 yılda yazdığı öyküleri ile donatmış. Keşke çok daha önce kalemi ile tanışma fırsatım olsaydı ve keşke daha önce yazmaya başlasaydı Kamil Erdem.
Kitap birbirinden ilginç ve deneyimsel 11 öyküden oluşuyor. “Bakkal” öyküsü dışında bütün öyküler isimsiz. Diğer öykülerin isimlerini okuyucu düşünebilir ve kendinden bir parça koyabilir kitaba.
Yazara göre yağmur kendini gösterdiğinde koşuşturmacaya sebep olan ve planları aksatan bir varlık değil aksine düzensizliği düzene kavuşturan bir gerçeklik. Eskiye dair özlemlerini ve geleceğe dair umutlarını hem birey hem de iktidar eleştirisi yaparak okura yansıtıyor.
Şimdi bir yağmur yağsa... Ortalık temizlense, arınsak. Pencerelerimizden başka dünyalar görsek, görsek de başka kimlikler ile uyansak o yeni dünyaya...
Hikayelerin, öykülerin de kendine has müzikleri varmış. Kâmil Erdem bana bunu gösterdi. Devamı olan öyküler var kitapta. Bir öyküde yan rolde olan karakter başka bir öyküde başrolde. Kopuk değil öyküler tam tersine bütünlük halinde...
Diyor ki usta kalem;
“Köprülerin altından hiç su akmadı.
Yağmurlar, karlar yağdı. Yazlar geçti, kışlar geçti.
Zaten belki köprü de yoktu. Her şey bir masaldı.”
Herkese keyifli okumalar kitapsever güzel insanlar
