Wells'den daha önce Zaman Makinesi'ni ve Doktor Moreau'nun Adası'nı okudum, her iki kitap da aklımda şaheser olarak kaldı, şunu diyebilirim ki bunlara kıyasla Tanrıların Tohumu oldukça sönük kalıyor. Çeviriden mi kaynaklı bilmiyorum özellikle ilk bölümde bazı diyalogları anlamak için ciddi emek sarf etmem gerekti, defalarca kez okuyup ne anlattığını çözmeye çalıştığım diyaloglar oldu. Olay örgüsünün aktarılışında da sorunlar olduğunu düşünüyorum, hikayeye bir anda dahil olan karakterler olsun veya bazı önemli detayların atlanıp sonradan "Bu şöyleydi, şu böyleydi" denmesi olsun kitabın ilk bölümü boyunca hep bir şeylerin yanlış olduğunu hissettim. Hatta ilk bölüm bittikten sonra kitaba dair beklentilerim ciddi oranda düştü, bir iki hafta okumadıktan sonra sırf Wells'in elinden çıkmış bitireyim deyip tekrar elime aldım, ki iyi ki de öyle yapmışım çünkü az önce saydığım sorunlar ilk bölümle beraber sona eriyor. İkinci ve üçüncü bölümün hem anlatım hem de sürükleyicilik bakımından ilk bölüme kıyasla çok çok daha iyi olduğunu söyleyebilirim. Bu bölümlerde devlerin yavaş yavaş eski dünya ile çatışmaya başlamasına tanıklık ediyoruz, satır aralarında yer yer siyasetin yer yer hukukun yer yer de hayatın amacını sorgulatıyor.
