iki bilimadamı, yiyen canlıyı deve çeviren bir tohum yaparlar ve... sonra yok arı büyüdü, yok sıçan büyüdü, yok çocuk büyüdü diye gelişen olaylar ve bu olayların ilgi çekici olmayan karakterlere etkileri... h.g wells'i severim ve kütüphaneme bir wells daha katmaktan mutlu oldum aslında ama klasik yazarın her eseri klasik olacak diye bir şey yok. bu kitabında hem hikayesi bir türlü ilgimi çekmedi hem de anlatım tarzını çok sevemedim. iz bırakan bir karakter eksikliği de cabası. hiç merak etmeden, bitirmiş olmak için bitirdim. sonuna doğru dev çocuklarla (onlara göre) cüce insanların ilişkisi azıcık ilgi çekici olsa da genel anlamda zor bir okuma tecrübesi idi. wells zamanının çok ötesinde bir yazar ve ithaki'nin serisindeki tüm eserleri (sevmediğim görünmez adam da dahil) tartışmasız klasikler. ancak bence tanrıların tohumu bu konuda bir istisna ve kanımca bir klasik değil.
