Turan Yolu
André MalrauxTuran Yolu Gönderileri
Turan Yolu kitaplarını, Turan Yolu sözleri ve alıntılarını, Turan Yolu yazarlarını, Turan Yolu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Makedonya’da isyan çıkardığımız zaman kaç kişiydik, biliyor musun? Üçyüz kişi...
Turan kendini bilmiyorsa, ona bu bilinci vermek bize düşer...
Sayfa 40Kitabı okudu
Halifenin damadı olan muzaffer kumandan Enver için candan döğüşebilirlerdi.
Ama iyi para almak ve büyük tehlikelere de atılmamak şartıyla. Ayrıca karşılarına İngiltere çıkarsa biraz düşünürlerdi.
Turan uğurunda mı döğüşsünler?
Peki. Ama İslâm uğrunda döğüşürlerdi pekala.
Hem babamın az çok tutunabildiği yerlerde başarısını Abdülhamid’in İslam birliği ajanlarına borçluymuş zaten. Harabeler ortasında, dağlarının çıplaklığı ve göklerinin pırıl pırıl beyazlığı içinde gece gezenler gibi dolaşan bu halkı ayakta tutan tek çatı kemikleşmiş bir İslam gücüymüş.
Sayfa 38Kitabı okudu
Aylardır göremediği gerçeği görmüştü sonunda..
Turan onun için o kadar vardı ki, yok olabileceği bir an aklından geçmemişti. Nasıl Luther'den önce hıristiyanlar sürü sürü Roma’ya gelip de din bezirganlığını görmemişlerse, nasıl onsekizinci yüzyılın İngiliz sever Fransızları Londrada gözleri kör edecek kadar ortada olan aristokratlığın farkında bile olmamışlarsa, o da bütün bu son aylarda her şeyi yalnız Turan masalı açısından görmüş, olan biten her şeyi yalnız bu masala bağlamıştı .
Sayfa 37Kitabı okudu
Bir gün babam Gazne çarşısında dolaşırken, delinin biri, belki de delilerin arada bir yanılmayan sezgisiyle, bu adamın bir Türk olmadığını anlamış ve üstüne atılıp başlamış dövmeğe. Karşı komak çılgınlık olurmuş orada: Orta Asya'da hala yaşayan eski geleneklere göre deliye el kaldırmak günahmış.
Adam iri taş bulamamış bereket, yoksa öldürmesi işten değilmiş.
Babam büyük bir öfke içinde ve kölesi olduğu büyüden anlaşılmaz bir kolaylıka kurtulmuş olarak evine dönmüş. Birden gerçeği bütün acılığıyla görüvermiş:
Türkleri yeni yeni coşturan ve belki İstanbulu kurtarmış olan Turan yoktu.
Sayfa 37Kitabı okudu
İki ay sonra babam Gazne’deydi. Hindistan yoluyla geliş, İngiliz ajanlarının bol olduğu Kabil'de pek az kalmış.
Efganıstan diye bir yer yoktu. Emir sadece Kabilin emiriydi. O sırada şehirde telefon şebekesi kurduruyor ve Hindistan’a bir telgraf hattı çektiriyordu. Sehrin elli kilometre ötesinde ilkel bir İslam dünyası başlıyordu.
Hanlar güçsüzseler vergi veriyor, güçlüyseler vergi alıyorlardı. İrandan Semerkand’a kadar göçebe olsun yerleşmiş olsun bütün insan yığınlarını birleştiren tek şey Kuran’dı.
Sayfa 35Kitabı okudu
Barış imzalanır imzalanmaz Enver paşa kendini var gücüyle Turancılığa vermiş.
Yapılacak şey Orta Asya Türkleriyle ilişki sağla mak, Kürtlerle, Buhara ve Efgan beyleriyle, Rus Türkistanı hanlarıyla bağlar kurmaktı.
Alman elçisi: «Önce Efganistan..» dedi. Hindistan'a en yakın yer orasıydı. Herkese göre de babam bu iş için biçilmiş kaftanı. Almanlara göre de, Enver’e göre de, babama göre de.
Sayfa 34Kitabı okudu
Türkiye için Balkanlar, eski beylikler önemli değil bunlar ilgilendirmiyor Enver’i. Buna karşılık ...
— Tuhaf şey... Nedir peki onu ilgilendiren?
— Turancılık, Edirneden Çine kadar Orta Asya’daki bütün Türklerin birleşmesi.
Yeni milletler doğuyor, burada da heryerde de. Bundan sonra artık Yunanistan'ın, Sırbistan’ın yaşamasına engel olamayız. Yeni ülkeler aramak gerek. Olağan bir barışla Rumeli topraklarını emniyete aldık mı eski Hıristiyan eyaletlerin cehenneme kadar yolu var. İstanbul'da kurulacak saçma bir cumhuriyet yerine başkenti Semerkant olacak bir imparatorluk kurmalıyız.
Sayfa 30Kitabı okudu
Enver’in değerleri ve kusurları, gösterişi kudreti, coşkunluğu, sevimliliği hep birden çöl beylerinin gönlünü kazandı. Üç ay içinde çöl buyruğuna girmişti. Kişiliğinden gelen güce halifenin kızlarından birine nişanlanmanın büyüsünü de katarak göçebe sürülerini düzene sokmak kadar olmıyacak bir işi başardı. Çöl eşkıyalığı yaptırmayı düşünmüş olduğu sürülerden düpe düz bir ordu çıkardı, bunlara Türk taburlarının kalıntılarını da.
ekleyip Derna kuşatmasını göze aldı.
Sayfa 28Kitabı okudu
Türk generallerinin zor görebildiği bu ürkek İmparator islam birliği elebaşılarını serbestçe ve tabancasız odasına alıyordu.
Yalnızlıktan, şiirden ve polis raporlarından başka hiçbir şeye yüz vermeyen bu tembel adam oturup yabancı müslümanlara gidecek beyannameler yazıyor, İslam’ın önderleriyle mektuplaşıyordu. Askerlerine postal alamayan bu müflis Sultan iki yüz bin ajanın yol paralarını eksik etmiyordu. Bir kaç yıldır da Fas’tan Kabil’e kadar her yerde ve bütün Hindistan camilerinde Sultanın adı dualara girmişti.
Vatan sözünü yasak etmesi, yirmi milletin kurduğu Osmanlı İmparatorluğunun bu batılı düşüncelerle şişen kavrama dayanamıyacağı içindi. Halifenin şimdiye kadar görevi Allahı savunmak olmuştu; şimdi artık Allahın halifeyle birlikte imperatoluğu kurtarmasına sıra gelmişti.
Sayfa 21Kitabı okudu
Bütün devlet gücü Sultan Abdülhamit‘in elindeydi. Devleti Bab-ı Ali ile, birbirinden, habersiz vezirlerin bozuk düzeniyle yönetiyordu. Elinde daha güçlü kendine daha sıkıca bağlı bir başka cihaz daha var gibiydi. Geniş bir polis şebe kesine benzeyen bu ikinci cihaz neydi ve daha önemlisi, neyin peşindeydi?
Genel olarak zorbalık düzenlerinde zorbanın politikası iyi bilinir de kendi kişiliği pek bilinmez. Burada Sultanın kişiliği az çok biliniyor, ama politikasının ne olduğu anlaşılmıyordu. .
İki gece üst üste aynı yatakta yatmayan bu sultan bir gece, kendi seçtiği yatakta bir tahta kurusu bulmuş, zehirli olduğundan kuşkulanıp iki saray adamını sürgün etmiş.
Birini huzura kabul ettiği zaman eli tabancasında olurmuş. Önünde herkes hep yere bakmak zorundaymış. Adamın biri sendeleyip gözlerini kaldırır kaldırmaz sultan ateş etmiş.
Sarayda Türk sözü yalnız hakaret diye kullanılırmış.
Ordu komutanları arasında milliyetçi oldukları kuşkusunu uyandıranlar hemen kovulurmuş. İstanbulun bas hırsızını Sultan alay olsun diye Bahriye Nazırı yapmış, Bahriyeyi mahvettiği için de şahane hediyeler vermis kendisine.
Halifenin önünde Türk vatanı sözlerini kullanmanın cezası ölümmüş.
Sayfa 20Kitabı okudu