Sayfa Sayısına Göre Yaşamak Hatırlamaktır Sözleri ve Alıntıları
Sayfa Sayısına Göre Yaşamak Hatırlamaktır sözleri ve alıntılarını, sayfa sayısına göre Yaşamak Hatırlamaktır kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsanoğlu kuş misali
Sayfa 41Kitabı okudu
Aradığımız ortamlar...
Ama sıcacıktı ortam. Gösteriş yoktu. Kibir belirtileri yoktu. Yalınlık, içtenlik vardı.
Sayfa 180Kitabı okudu
Tarih derslerden ibarettir, anlayana...
Sokaklarda, dağlarda gençlerin vurulduğu dönemdi
Sayfa 224Kitabı okudu
Kıymet, Değer Ya Şimdi
Öğrencilerden önce yoksulluğu görmüştüm sınıfta. Çocuklardan çoğunun defteri bile yoktu. Kurşun kalemlerinin yonta yonta, 2 santim kalıncaya kadar kullanıyorlardı
Sayfa 240Kitabı okudu
Zaman Yönetimini İnsanlara Anlatabilmek
Her şeyin başı düzen. Düzen dedin mi, saat. Değil dakika, saniye bile önemli...
Sayfa 258Kitabı okudu
Çok severdi annemi. Ona aşıktı. Annem de babama aşıktı. Yaşamlarının sonuna kadar sürdü bu aşk. Annemin, ölümüyle sonuçlanan uzun hastalığı sırasında babam onun hastanedeki odasında kaldı hep. Değil sokağa adım atmak, bir alt kata bile inmedi.
Sayfa 7Kitabı okudu
Babam “İpekçi Tahsin” diye bilinirdi. Ölümünden çok sonra tanıdığım yaşlı bir Antepli, “Senin baban iki şeyde öncülük etti; Antep’e iki şeyde öncülük etti; Antep’e iki yenilik getirdi” demişti. “İlki, ipekçiliği getirmesi. İpekli dokumacılığını o başlattı.”
“İkincisi?” diye sormuştum.
“Antep dışından gelin getirdi. Bir yabancıyla evlenen ilk Antepliydi.”
Yabancı. Yani Eskişehirli. Annem Eskişehirliydi. Babamın askerlik arkadaşı Halil Atılmaz’ın kız kardeşi. Antep’e gelen bu yabancı gelin akrabalar tarafından pek güler yüzle karşılanmamış. Babam da hepsiyle ilişkisini kesmiş.
Sayfa 7Kitabı okudu
:D
Sabahları erkenden kalkardık. Bütün Antepliler gibi. Güneş doğduktan sonra uyunmazdı. "Göbeğine gün değdi uyan" derlerdi adama.
Sayfa 8 - Doğan KitabeviKitabı okudu
vefa, dostluk...
Tekel fabrikasının müdürüydü Numan Bey. Gözleri görmez olmuştu ansızın. Geçirdiği ameliyatlar bir yarar sağlamamıştı. Her pazar babam mutlaka ziyaret ederdi onu. Giderken beni de götürürdü. “Ona asıl şimdi destek olmamız gerek” derdi. Elini Numan Bey’in gözlerinin önünde tutar, “Bir gölge falan görüyor musun?” derdi. “Galiba görüyorum” derdi Numan Bey. “Düzelecek, gözlerim açılacak” derdi babam. “Açılacak” derdi Numan Bey. Babam, onun bir gölge falan görmediğini, gözlerinin bir daha açılmayacağını biliyordu. Gölge falan görmediğini, gözlerinin bir daha açılmayacağını Numan Bey de biliyordu. Babam ona umut verirken, o da babama umut vermeye çalışıyordu.
Sayfa 11Kitabı okudu