Yıllar oldu bu kitabı okuyalı... Bu kitap şu cümleyle başlıyordu. '' O güzel insanlar, o güzel atlara bindiler çekip gittiler'' Aslında bu cümle öykünün en net özetidir. Büyüleyici bir perde sarıp sarmalar sizi. Okudukça daha çok merak sarar sizi. Yaşar Kemal'in kitaplarında bu hep böyledir. Bu çizgiyi bütün kitaplarında korur. Her cümlede doğaya karışırsınız. Toprağa, ağaca, akan kana...Bir cinayete tanık olursunuz. Sanki sizde ordasınız, yanı başınızda olmuştur sanki tüm olup bitenler... Evet kitap kokusunda kendine hayat biçenler.... O güzel inşalar o güzel atlara bindiler çekip gittiler
