Annie Ernaux 'un okuduğum ikinci kitabı Seneler.
Muhteşem bir kitap. Otobiyografi aslında ama bir yandan değil de. Yazar bu kitabı için "gayrişahsi bir otobiyografi" derken harika bir tanımlama yapmış gerçekten.1940'lardan başlamış ve 2000'li yıllara uzanarak kendi hayatını, gözlemlerini üçüncü bir şahsın dilinden aktarmış. Bu zaman diliminde başta Fransa olmak üzere dünyada neler olup bittiğini görmek, aklımın başında olduğu zamanlarda yaşananları hatırlamak çok hoş bir kadar da değişik bir his.
2022 yılında Nobel Ödülü aldığında ödülün verilme gerekçesi " kişisel hafızanın köklerini, yabancılaşmalarını ve kolektif kısıtlamalarını ortaya çıkarmadaki cesareti ve objektif duyarlılığı” olarak açıklanmış. Öyle haklı öyle yerinde bir gerekçe ki kitap okununca tam da bu sebeple hayran kalıyor insan.
Aşağıdaki satırları ve benzeri bir çoklarını ise bu hayranlığın eşliğinde yüzümde buruk bir tebessümle okudum.
"...Seçimlerin seçmekle alakası yoktu, bir takım ileri gelenleri önceki makamlarına yeniden oturmaktan başka anlam taşımıyordu."sf.98
"....siyasette yüzümüzü güldüren tek bir şey görmediğimiz, yokuş aşağı umutsuz bir kayışı andıran tam yirmi üç yıl." sf.134
"Farkına varıyorduk ki bütün yetişkinliğimiz, bizimle hiç alakası olmayan hükümetlerin yönetiminde geçmişti " sf.143
