'Uyuyan terlikleri, hiç uyumayan
İç çeken,yalvaran, ağlayan geceleri?
Sayfa 351
Savaşta zaman kaybetmek bir ülkeye yararı olacak iş değildir. Bu nedenle savaşın getireceği zararlı bilmeyen kişiler, savaşın getireceği yararı da bilemezler.
Sayfa 5Kitabı okudu
Bir tek, yaptıklarımızın bir anlamı vardı; ne dediğimiz, ne düşündüğümüz hiç mi hiç önemli değildi. 
İki sevgiliden birinin aşırı derecedeki sevgisini göstermesi, diğerini yeterince sevmekten temelli bağışık tutar.
…bir konuşmada yer alan hareket, söz ve olay bolluğu içinde, şüphelerimizin gelişigüzel aradığı bir gerçeği gizleyen unsurlar, kaçınılmaz olarak, hiç dikkatimizi çekmeden geçip giderler; bizim üzerinde durduğumuz ayrıntılar ise, aksine ardında hiçbir şey gizlemeyen ayrıntılardır.
İnsanlarla genelde o kadar ilgilenmeyiz ki, bize bunca acı ve mutluluk verebilme gücünü bir kişiye yüklediğimizde, o kişi başka bir dünyaya aitmiş gibi görünür gözümüze, bir şiirsellikle sarmalanır ve hayatımızı kendisinin az çok yakınımızda bulunacağı, heyecan dolu bir akış haline getirir.
Dünya kurulduğundan beri insanların göze aldığı zihinsel çabaların ve bol keseden savurdukları kibirli yalanların dörtte ücü, kendilerinden daha aşağı seviyede bulunan kişiler uğruna harcanmıştır ve aslında kendilerini küçültmekten başka ise de yaramamıştır.
Somut gerçekler, inançlarımızın yaşadığı âleme nüfuz edemez, bu inançları doğurmadıkları gibi, öldüremezler de; onları sürekli olarak yalanlasalar da, zayıflatamazlar; ardı arkası kesilmeyen bir felaketler veya hastalıklar silsilesi, bir aileyi Tanrı’nın iyiliği ya da aile doktorunun yeteneği konusunda şüpheye düşüremez.
Ormanlar kapkara oldu bile, ama gökyüzü hala mavi.
Sayfa 114Kitabı okudu
Fikirlerinin benimkilerden tamamen farklı olduklarından hiç şüphem yoktu, çünkü bu fikirler, benim yükselerek ulaşmaya çalıştığım meçhul bir alemden geliyorlardı; benim düşüncelerimin bu kusursuz zihne aptallığın doruğu gibi görünceğinden emin olduğundam, hepsini kafamdan silip atmıştım
Kendimizi daima ruhumuz tarafından kuşatılmış gibi hissetsek de, bizi çevreleyen bu ruh sabit bir hapishane değildir; daha ziyade, ruhumuzu aşmak, dışarıya ulaşmak için sürekli hamleler yaparak, onunla birlikte, bir hayal kırıklığı içinde sürüklenir, etrafımızda hep dışarıdan bir yankı değil de, içimizdeki bir titreşimin çınlaması olan ve hiç değişmeyen bir tını işitir gibiyizdir.
(…) Ama gerçek bir kişinin mutluluğunun veya bahtsızlığının bize yaşattığı bütün duygular, bu mutluluğun veya bahtsızlığın sureti aracılığıyla ortaya çıkar ancak