İnsan bir derdi varken o derdi dünyanın merkezi gibi görüyordu. Başkasının acısı ne kadar yakınından geçerse geçsin, ucu kendisine değmediği sürece yakmıyordu ateşi. Tıpkı dünyayı teğet geçen bir meteor gibi.
İnsanların tek bir yüzleri yoktu. Farklı ortamlarda büründükleri birden fazla yüzleri vardı. Üstelik bu yüzler o kadar farklı olabiliyordu ki, eğer o yüzler farklı insanlar olup da bir yerde karşılaşsalar, birbirlerinden nefret edebilirlerdi.