Kübra Nur Küçükaslan
@kubranurkucukaslan
11 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Kübra Nur Küçükaslan tekrar paylaştı.
••• Ben kalp değil beyin istemeliyim; çünkü aptal biri kalbi olsa bile onunla ne yapacağını bilemez °°°
Okur Takip Önerileri
533 syf.
·
Puan vermedi
Eskiden kendimden geçerdim. Kendimi ciğneyip geçerdim. Ama şimdi, bedenim çelikten bir duvar gibi. Kırıp geçmenin imkanı yok. Cahilleştikçe sertleşiyorum. Demek ki yükselişimmiş benim görünmezliğime neden. Demek zihnimden bir dev yaratmamış beni şeffaf yapan.
Benim hatam bu oldu. Hayal etmeye çok ufakken başladım. Artık hayal edecek pek bir şey bulamıyorum.
Kendimi dinlemeyi öğrenmekti bu yaptığım. Çünkü duyulabilecek kadar yüksek bir ses vardı içimde. Bunu fark edince dünya üzerindeki bütün insanlar birden yok olsalar dahi yalnız kalmayacağımı anladım.
Sayfa 20 - Doğan KitapKitabı okudu
Meksika'da kadınların la luz de la vida'yi ( hayatın ışığını ) taşıdığı söylenir. Bu ışık, kadının kalbinde ya da gözlerinin arkasında değil, doğumundan bile önce bütün tohum deposunun yerleştiği en los ovario'larındadır (yumurtalıklarındadır).
Suların bile kendine akmadığı günlerdeyiz
Azgın rüzgarları akıyor sular, azgın korkuları.
Bir altın güneş altında utançtan kızararak
Sular karanlığı taşıyor, zamanın
Kıyısız denizlerine, damlaların gözbebeklerinde;
Toprağın iliklerine işleyip saklanarak.
Yasak sularındayız ışıklı bahçelerin
Gecesefalarında kanıyor gül özlemimiz
Bir duygu seliyle kırıp kapılarını
Çıkıyoruz us'un uyumsuz sularından
Uzun bir suskunluğu dağlıyor türkülerimiz.
Gece dilsizliginde sesler büyütüyoruz
Uykular dağılıyor kuşkular dehlizinde
Kendi elimizle boğup kendi sesimizi
Başımız eğik geçiyoruz kapılardan
Bir büyük suç oluyor suçsuzluk içimizde
Sürekli bir gerginliği yaşıyoruz hepimiz
Bütün umutlarımız acılara ayarlı
Taşkın sularımızda baskın bentleri
Bir çağlayan sesine dönmüyor sevincimiz
Dönüp dönüp sürekli kendimizi yıkıyoruz