Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Zeynep
Zeynep
@kucukhanim
29 okur puanı
Mayıs 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Uzun zamandır herbir sayfasını merakla çevireceğim fantastik bir kitap arıyordum, sonuna buldummm. Önce o ilk sayfalarda sıcak aile ortamıyla çekti kendine kitap. Şasa, Marina, Piyotr, Alyoşa, Vasya, Olya, Dunya… Sonra Dunyanın anlattığı o masal, Vasyanın doğumu ve büyümesi, Anna ile tanışmamız… Anna belki de bu kitabın kötü üvey annesi ama yine de başına gelenleri hak etmiyordu. Bir seçim şansı olsa rahibe olur ve yoluna bakardı. Rahibe demişken namı diğer ‘best model of the kış masalı’ rahibimiz Konstantinin Vanya’ya tutkusu da ayrı bir konu. Çok erdemli geçinip bir ‘aptal’ kadına yaptığı kötülük de göz dolduran cinsten.
Yazarın anlatım dilini oldukça beğendim. Ne az ne çok olduğu gibi anlatıyordu hikayeyi.
Öhh ama yine de o muhtemel shipi pek sevmediğimi söylemeden edemeyeceğim deyip incelememi sonlandırıyorum.
Madam de Prie en kaba tabirle kötü bir karakterdir. Ah ama durun bu biraz fazla kaba oldu. Fakat grilerin içinde koyu bir tarafta olduğu kabul edilebilir bir gerçek. Narsist, zorba, güç delisi bir kadın. Bu hanımefendinin hikayesini okurken kendimden parçalar buldum. Yaşam tarzlarımız arasında bir benzerlik yok, mevcut kafa yapımda da yine bir aynılığımız yok fakat ben onu anladım. Birini “biri” yapan şey olan tutkuları, amaçları elinden alınınca neye dönüşür insan? İçinde ne fırtınalar kopar? Akışımızdan kopunca küser mi ruhumuz ve bedenimiz kendimize?
Catherine Morland, Jane Austen’ında her fırsatta bahsettiği gibi alışılagelinmiş baş karakterlerden farklıdır. “Güzel sayılır” cümlesini iltifat addeden, pek zeki sayılmayan ve gözlem gücü düşük bir karakterdir. Bunlara ek oldukça da iyi niyetli bir karakterdir. Aaah ah kitabı okurken bazen saçımı başımı yolasım gelmişti bu özellikleri yüzünden. Öte yandan yazarın klişeleşmiş baş karakterleri alaya alırken diğer kitaplarının bu tarz kadın karakterlerden oluşması da başka bir detay.
Peki bu özgün karakterin hikayesi nerede başlıyor derseniz, Catherine’in bir aile dostlarıyla Bath’a gezmeye gitmesi ve oldukça hoş bir genç adamla karşılaşmasıyla başlar.
******
Spoi içerir;
Catherine her ne kadar saflığı zaman zaman çıldırtsa da okumaktan keyif aldığım, sevdiğim ve yakın bulduğum bir karakter oldu. Fakat ah be Catherine’im ah be kızım o zevzek John Thorpe’a nasıl katlandın… Adamı okurken taa ben göz devirdim buralardan. O kardeşiyle ne dolaplar çevirdiler de ruhun bile duymadı. Ah neyse ki bir yerden sonra hiç görmedik kendisini…
İsabella, yazarın anlatımından belliydi zaten senden bir şeyler çıkacağı. Gerçek bir bencil ve manipülatörsün. Yine de abinden daha katlanılabilir durumdasın ama öyle çok da değil. Bir gıdım filan.
Jane Austen
Yazarın okuduğum her kitabında sosyalleşmek ve sohbet etmek ile ilgili bölümlere bayılıyorum. O kadar akıcı ve güzel geliyor ki… Jane Austen’ın yüksek bir sosyal zekası ve tatlı bir sohbeti olduğunu düşünüyorum
Okur Takip Önerileri
Bir anda kendimi Narnia Günlükleri okurken buldum. Kitapçıda gördüm ve hoop alıverdim. Büyücünün Yeğeni, Aslan Cadı ve Dolap’tan sonra üçüncü macerayla devam ediyor seri. Ya da şey demek daha doğru olur, aynı evrende başrolün Lucyler olmadığı bir yan hikaye anlatılıyor.
Kitabı okumadan önce yorumlarını okumuştum. “Öncekiler gibi keyifli değil, serinin en sıkıcı kitabı” gibi yorumları okuyunca biraz önyargılı başladım ama bu kitap şu zamana kadar en sevdiği Narnia kitabı oldu. Shasta’nın güzel kalbi ve nahifliği, Bree’nin bir tık kibirli ama tatlı halleri, Aravis’in güçlü duruşu ve böyle içini tatlı tatlı yapan Hwin’im, onun narinliği tatlılığı okurken büyük keyif verdi.
Bir yolculuk hikayesi olan kitapta Shasta ve yol arkadaşları Narnia’yı arayan Calormenlilerdir ve başlarına türlü türlü maceralar gelir (Bree böyle yazdığımı duymasın… Biz ona şey diyelim, geçici Calormenlimsiler). Bu çölleri aşmalı zorlu yolculukta Kraliçe Susan ve Kral Edmundla da karşılaşırız. İlerleyen yerlerde Kraliçe Lucy’i de görürüz ve Kral Peterın da adı geçer.
Yazarın masalsı üslubunu, hikaye anlatıcılığını yine çok sevdiğim bir kitaptı. Ayrıca yazara bi tık Doğuyu gömmüş diyebiliriz. Yazarın yolu ne zaman, nasıl oralara düşmüş acaba?
SPOİLER
Ve, ve veeee Shas- ay pardon Cor ile Aravid evlendiler sonunda oleyyy. Canım çiftim benim.
Benim canım Feride’m, çalıkuşum…
Öyle çok şey hissettim ki bu kitabı okurken, Feridenin hisleri tecrübeleri gözümün önüne kalbimin köşeciğine geliverdi okurken. Çok güzel, tekrar tekrar okuduğum satırları oldu kitabın. Şimdi taze bitirdim de, kitabın en sevdiğim karakterlerinden Hayrullah Bey’e sevgilerimi iletirken kitabın aklıma ve ruhuma en kazınan kısmını paylaşmak istiyorum… Feridenin gittiği her yerde yanında taşıması Kamran’ı. Nefret ettiğini söyleyebiliyordu da sevmiyorum demek nasıl da ağır geliyordu Çalıkuşuna. Nasıl da büyüyverdi Feride 541 sayfada… Gözlerinden öperim Feride’m, hem sen olduğun hem de bana yoldaşlık ettiğin için. Kamranla bir ömür boyu mutluluk seninle olsun güzel yürekli kuşum benim
Kitabı okurken şunları düşündüm: ne güzel sıcacık çizimleri var ve maceraya açık daha uzun olma potansiyelinde bi kitap. Tabii belki 7-8 yaşlarımda okumuş olsam yeterli bulabilirdim hikayenin uzunluğunu o ayrı. Frida domates kırmızısı saçları yüzünden arkadaşları tarafından zorbalığa uğrayan tatlı mı tatlı bir kız çocuğudur. Bir de okula başlaması gerektiği zaman zorbalık işi iyice arşa çıkar. O küçük sinir bozucu tiplerin kulaklarından tutamamak ne ızdırap vericiydi okurken… Sonra birgün Frida babasından bir haber alır kimsenin dışlanmadığı bir ülkenin haberini… Ve oraya gitmeye karar verir. Gider de. Aslına bakılırsa oldukça okunası bir kurgu ama başta da belirttiğim gibi çok kısa tutulmuş. Fridanın o zorbalara haddini bildirdiğini, kendiyle barıştığını vs vs görmek isterdim. Güzel domates saçlı kızım benim umarım gittiğin ülkede çok mutlusundur. Burdan zorbaların…
Hey Nora,
Bazen bana gelir gider seni dert etmeler...
Nora, kitabımızın baş karakteri. Hepimiz gibi keşkeleri olan biri. İntihara kalkıştıktan sonraki o 'araf' tecrübesinde, yani gece yarısı kütüphanesinde yaşayabileceği tüm alternatif evrenleri dener ve en mutluluğa yakın olduğu evrende bile der ki; gerçek mutluluk kök hayatımda. Ya da direkt gerçeğin ta kendisi.
Kitap, elimizde bir tek şimdinin olduğunu, potansiyelimizin pek çok kapıyı açabileceğini, o keşkelerin uzaktan iyi göründüğünü ama aslında o kadar da iyi olmayabaileceklerini, en iyisi olsa bile hayal kırıklıklarının kaçınılmaz olduğunu bunun yaşamın doğasında olduğunu söylüyor.
Nora, ilk andan kanımın kaynadığı bir karakter olmadı. Zamanla sevdim. Yer yer ne zaman biter acaba fikriyle okuduğum yine de sonunu getirmek istediğim ve alıştığım bir karakterdi.
Dürüst olmak gerekirse bu inceleme biraz aceleye geldi. Kendimi bir şeyler yazmak zorunda hissediyorum. Öte yandan hızlı hızlı da bitirmeye çalışıyorum. Bu, bu kitaba özgü değil sanırsam.
Mis gibi yeni basılmış kitap kokuyordu elimdeki baskının sayfaları, içi de mis gibi kahve kokuyordu. Ayrıca gizli Japon olduğumdan şüpheleniyorum çünkü bir bölümünde kahveyle ilk kez tanışan Japonların kahveyi kesinlikle keyif için içilecek bir şey olmayan acı kara bir su olarak tanımladıkları yazıyordu... Daha doğru çok az tespit okumuşumdur. Ve evet kahvenin tadını sevmiyor olabilirim ama kokusu hoşuma gidiyor.
-Spoiler-
Geçmişe beş dakikalığına da olsa dönebilsek ne olurdu acaba? Böyle bir kafe gerçek olsa randevu sırasının gelmesi kaç sene sürerdi acaba? Kei bir yerlerden gülümseyerek Miki'yi ve diğer herkesi izliyor mudur acaba? Hirai otele alıştı mı mutlu mudur acaba? Kazu ve Nagare ne yapıyor acaba o kadar uzakta? Fumiko Goroyla evlendi mi? Kohtakeyle Fumigo bugün karı koca gibi mi davranıyorlar?....
İnceleme tadında bir iç dökme olacak galiba bu inceleme. Hiç aklımda yoktu aslında bu kitabı okumak, hatta uzun zamandır kitap okumuyordum, ya başladıklarımı yarım bırakıyor ya da hiç başlamıyordum. 2023'te bir şeyler değişsin artık eskisi gibi kitap okuyabileyim fikriyle hedefler dilekler bile koymuştum kendime ama hayır, bu kitaba başlama
Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022225,4bin okunma
Sonunda geldik... Lou, Reid, Celie, Coco, Beau, Ansel, Jean Luc, Madam Labelle, Manon, Blaice, sevgili rahip Archell, Terrance, Tolouse, Claud, Zenna, Serphine ve ben. Şimdi içimde hem maceranın sona ermesinin hazzı ve hem de günlerdir iç içe olduğum karakterlerle yolumun ayrılmış olmasının hüznü var. Bu işin handikapı da bu olsa gerek ya olsun yine de hoşuma gidiyor.
Üçlemenin son kitabı olan bu kitap tüm seride burun farkıyla en sevdiğim kitap oldu (öhm tabii hala serideki en favori bölümüm Lou ve Reid'in birbirlerine ilk kez aşık oldukları zamanı anlatan kısım o ayrı). Aksiyonu bol, okumaktan hiç sıkılmadığım bir kitap oldu.
Ayrıca Celie'nin maceraya katılması,nı naif yönünün ardındaki savaşçı ruhu o kadar sevdim ki. Sevgili Celie'ye kucak dolusu sevgilerimi yolluyorum buradan. Ayrıca Jean Luc ile de yakıştıklarını düşünüyorum, Reid ile abi kardeşe bağlamaları aralarında bir gerginlik olmaması da sevdiğim bir detay oldu yine. Yazarımız ilişkilerde çetrefile başvurmadan her şeyi doğrudan anlatıyor ve bu çok güzel.
Coco ve Beau.... Sizi shiplemekten bir hal olarak okudum kitabı. Lou ve Reid'den sonra böylesine sevebileceğim bir çift daha çıkmaz karşıma diyordum kitap camiasında ama bak işte siz varsınız. Uyum(suzluğu)unuza, tutkunuza, yoldaşlığınıza, tartışmalarınıza sağlık. Harika bir detaysınız.
Ayrıca okuduğum en biseksüelli kitap serisiydi sanırım. Ah bir de Bayan Sauvage kimdi? Anlayan beri gelsin.
Yılan ve Güvercin evreni ve Shelby Mahurin... Hepinizi şimdiden çok özledim. Birbirinize çok iyi bakın. Okurken yaşattığınız her güzel an için, sıcaklığınız için teşekkürler.
Halit Ziya Uşaklıgil’in başkahramanları kadınlar olan öykülerinin derlemesi.
Notlarım:
Halit Ziya iyi bir anlatıcı. Hikayeyi hissettiriyor. Her bir öyküyü okurken kendimi bir bardak su içmiş gibi hissettim. Hafifçecik ama anlamlı geçiverdiler kursağımdan. Radyoda sevdiğim en azından bildiğim bir şarkının yarım dakikasını duyduktan sonra kanalın değişmesi gibi. Şarkının özünü almışım, devamı gözümün önüne geliyor. Ama duyarak değil de bilerek.
Ferhunde Kalfa’yı okurken lise günlerime bir ziyarette bulundum sanki. Edebiyat öğretmenimiz bize derste bu hikayeyi okumuştu. O zaman da incecik sızlatmıştı hikaye, evet şimdi muradına erecek, ah az kaldı diye diye dinlemiştim Ferhundenin öyküsünü. Ama sonu yine aynıydı. Teşekkür ederim lisem ve sayın O.
Bir de iki çöl hikayesi vardı kitapta. Masallar diyarı gibi. İşte böyle bir şey.
Okurken eğlendiğim, devamını merak ettiğim güzel bir macera kitabıydı. 3 kitaplık bir seriymiş, devam kitaplarını da okumak isterim. Ama bir kısmında Talihsiz Serüvenler Dizisi tarzı bir rahatsızlık duygusu yaşadığımı da belirtmeliyim. (İşbu rahatsızlık tamamen kişiseldir.)
Lulu, Madeleine, Theo ve Garrison bir şeylerden fobi derecesinde korkan ve son derece ‘seçkin ve gizemli’ Korku Okulu’nun eğitimine kabul edilen öğrencilerdir (öhm pardon ‘yarışmacılar’ aman öğrenci dediğimi Bayan Wellington duymasın). Acaba korkularından kurtulabilecekler mi? Ultra muhteşem güzellik kraliçesi Bayan Wellington’dan neler öğrenecekler?
Yazarın Sıradan Çocuklar Birliği adlı kitabına göre konunun daha iyi işlendiğini düşünüyorum. (1000Kitap’ta bu serinin başlığı dahi yok) Önceki kitaptaki hayal kırıklığım bir önyargı yaratmıştı ama Korku Okulu gayet güzel işlenmiş bir kitap.
SPOİLER
Ve efendiiiiim çok şükür sonundaki bir kitapta bir ters köşeyi önceden fark edebildim.
Bu kitabı çocukken almış ve sıkılıp bırakmıştım. Yıllar sonra ise severek okudum.
Rus öykücü Çehov’un sayısız hikayelerinden bir kısmının seçilip derlenmiş bir versiyonu. Okuduğum versiyon Zambak yayınlarıydı ama seçeneklerde bulunmadığı için başka bir versiyonu işaretledim. Belirtme nedenim seçme hikayelerin her basım evinde aynı olup olmadığını kestirememem. Hayattan, gerçeklerden anlaşılır ve akıcı bir dille bahsetmiş yazar. Okurken ‘ah evet böyle gerçekten de’ demek oldukça olası. Kendisinin hikayelerinin devamını da okumak isterim. Her koşulda hikaye yazabileceğini söyleyen Çehov’a sevgiler...
Okuduğum ilk Rıfat Ilgaz kitabı oldu "Halime Kaptan". Hikaye
Cide-Gebeşköy'de 1. Dünya Savaşı zamanlarında başlar. Halime'nin kocası diğer tüm erkekler gibi savaşa gitmiş, Halime ise oğlu Memiş ve kayınpederi Temel Reis ile tutunmaya çalışmaktadır ama ne ihtiyaçlara ulaşmak ne her işe koşmak pek öyle kolay değildir. Hikayenin geçtiği
ÖZET
Hamamcı Ülfet, Osmanlı döneminde eşcinsel kadın alemlerine fener tutan Ahmet Rasim tarafından yazılmış bir kitaptır.
Sabriye, Pakize ile yıllardır görüşmekte olan bir kadındır. Birgün yine Sabriye’nin evinde ikisi yakılaşırken Sabriye’nin genç kızı Ülfet bu ana şahit olur. Ne olduğunu anlamaz bile, şaka olduğunu düşünür.
Pakizeler ise bu
Saftirik; tüm kitaplarını sevdiğim, yeni kitabını görünce mutlu olduğum bir seri. Her sene yeni bir kitabını çıkarıyor yazar. Metroya her girişimde kitabını yeni çıkardığı vakit görürdüm reklamlarını.
Bu kitabında da yine eğlenmedim değil okurken ama nedense bir ‘hadi bu sene de çıkaralım kitabı’ havası sezdim. Eski kitaplarınım bir tık gerisindeydi sanki.
Bir de bu kitapta tanrıya ve bazı dini mitlere değinmiş, bu kısım da hoşuma gitti.
Ve sanki Greg Heffley’imiz büyüyor artık... Eskisine göre daha olgun bir Greg vardı sanki bu defa. Annesinin isteklerini anlaması, genel olarak olaylara bakış açısı vb.
Seneye yeni kitabın gelmesi dileğiyle yorumumu sonlandırıyorum.
Kitabın genel hatlarıyla spoilersız özetine halihazırda yeterince değinilmiş. Bu yüzden gelsin spoili akla takılanlar bölümü,
SPOİ BARINDIRIR
Kitabı okurken bir noktada mutlaka eşcinsel veya biseksüel çocuklar çıkacağını düşündüm. 49 kişiden biri mutlaka bu yönelimde olurdu
Bir diğer şey ise Marilyn ve Richard bu çocuklardan çok iyi düşünürler,
SORULAR
0.Kitabın konusu nedir?
1.Mitolojik kitaplar okumak neden güzeldir?
2.Percy Jackson'a bayılıyorum ve öğrendim ki Rick Riordan desteğiyle basılmış bir kitap bu da. Sizce beğenir miyim?
3.Popülaritesi olan şeylere kanım ısınmıyor bu yüzden Percy Jackson ile anılan bir kitabı okumak ehm....
CEVAPLAR
0. soru: Aru Shah ve Zamanın Sonu, Hint
Merhaba 1000kitap, bu kitap Agatha Christie'den okuduğum ilk roman aynı zamanda bu platformda yapacağım ilk inceleme olacak.
Öncelikle isminden de anlaşılacağı üzere kitap Doğu Ekspresinde geçiyor. Tanıdık yer isimleri okumak ve Christie'nin de bir zamanlar bu treni kullanmış olduğunu öğrenmek hoş bir aşinalık hissi uyandırıyor kitabı
