Gerçek bir tek acısına bile dokunamadığımız dünyanın bütün acılarına merhem olmayı göze alacak kadar çocuktuk; ve küçük bir baskıda paramparça olacak kadar naif.
''her şehir insanı esir alır eninde sonunda'' diye geçirdim içimden;bu, şehri yurt tutan her insanın kaderidir.
Sayfa 53
Dayatılmış gerçeklikle sahih gerçeklik arasında süren savaşa sahne olan yerin adıdır işte dünya. Her ikisinden birini tercih edenlerle tam arada kalanların arasında edindiğimiz roller yaşadığımız hayat.
Okur Takip Önerileri
siyah beyaz resimlerin testeresinden
hangi gün kurtulmuş ikiye bölünmekten
hangi gece kime düşmüş
kime ne kadar siyahı
Sayfa 32
Her medeniyet güzellik duygusu bakımından dört sütun üzerine inşa edilmiştir: Şiir, musiki, edebiyat ve mimari.
Tabiatımda açılan yara,yaralayıp durmaktadır çevremdeki tabiatı!
Tapınağın gölgesinde öğrencileriyle beraber yürüyen öğretmenin verebileceği şey bilgeliği değil,inancı ve sevecenliğidir.
Yalnızlığımda bana şarkı söylediniz ve ben de bir kule inşa ettim özlemlerinizden gökyüzüne.
Ve zaman da sevgi gibi değil midir; bölünmez ve mesafesiz?
Fakat bizim acılarımız nedense hapsedilemeye mahkumdur. Onlar dinlenilmesi neredeyse tesadüfe bağlı birkaç türküde yaşıyor...Bugünkü nesil ortadan çekilince belki onlar da kaybolacak.
İnsan kaderinin büyük taraflarından biri de, bugün attığı adımın kendisini nereye götüreceğini bilmemesidir.
Sokak lambalarının ışığı hafifçe kırılıyor, olduğundan farklı görünüyor bir an her şey, uzaklar yakınmış gibi, önceden mümkün olmayan artık mümkünmüş gibi.
Yalnızca bir an ama. Yalnızca bir an farklı görünüyor her şey.
Cumartesi gününün çevrelerinde hafifçe çalkalanarak mayalandığını, hayat denen o şeye dönüştüğünü , bunun hep böyle olduğunu hissediyorlardı.
Böyle şeyler çocukken olur ve bir daha da silinmez. Terk edilmekten korkmak...Korktuğun şey başına gelince de kendini cezalandırmak...Böyle şeyler çocukken olur, bir daha da silinmez.
Çocuklar cevaplarını bildikleri soruları sormazlar; yetişkinlerse umumiyetle cevaplarını bildikleri soruları sormayı tercih ederler; bekledikleri cevaplar aslında zaten sepetlerindeki bayatlamış cevaplardan ibarettir. Bunun içindir ki çocuklar ikna edici cevabı alamadıklarında, yetişkinlerse bekledikleri cevabı alamadıklarında rahatsız olurlar.
