"İnsan sonsuza dek yaşayacaksa, kalbiyle yaşamalı." (syf:346)
Bu alıntısıyla birçok düşüncemin oturduğu bir kitaptı kendisi.
Uzun ya da kısa ne kadar yaşarsa yaşasın kalbiyle yaşamalı bence insan.
Kitap tam anlamıyla bu tema üzerinde durmuyor tabii ki bu benim kendi çıkarımım, kitaba kendi bakış açım.
Kitap aslında üç farklı
Bazılarımız durdukları yerde öldüğünü söylüyor.
{Dünya boktan sen tamsın kurduğun cümle eksik.}
Bazılarımızda eski yıpranmış bir hatırayı
korumak için apışıp kalmış bir çatı.
{Sanki eline alsan, yapacaksın gibi,}