"Ev,içinde düşlemeyi barındırdığı için mi ömrümüz boyunca her kurduğumuz düşte dönüp gelmek isteriz?"
Sayfa 68Kitabı okuyor
Canım acımamış gibi sevmeye devam edecektim, çünkü birini çok sevmenin her zaman ödenmesi gereken bir bedeli vardı ve hayat her ne olursa olsun bu bedeli ödetmek için ısrarcıydı.
Sayfa 15Kitabı okuyor
Uyku, sorunları çözmese de en azından gecenin ağırlığı altında devleşen acısını hafifletiyordu.
Sayfa 13Kitabı okuyor
Kaldı mı böyle sözler :)
Sadece kendini düşünen bencil ruhların arasında bir istiridyenin gizlediği narin bir inci tanesi gibisin.
Sayfa 13Kitabı okuyor
Umut etmenin dünya üzerindeki en büyük musibetlerden, kayıplardan ve acılardan daha habis bir şey olduğunu anlamıştım.
Sayfa 11Kitabı okuyor
Ama kitaplar hep kendini tanrı sanan trajik fanileri anlatmaz mıydı ?
Sayfa 61Kitabı okuyor
Açık görüşlülüğe gereksinimim var. Evet, her şey basit. İnsanlar karıştırıyor işleri. Masal anlatmasınlar bize. Ölüm mahkûmu için “Topluma borcunu ödeyecek,” demesinler, “Kafası kesilecek,” desinler. Hiç önemli değilmiş gibi görünüyor. Ama ufak bir ayrım var arada. Hem sonra, yazgılarının gözünün içine bakmayı yeğ tutan insanlar da vardır.
"Ben masal gibiydim.
Bir vardım bir yoktum.
Çünkü çocuktum. Büyükler beni görmek isterlerse var olurdum. Görmez istemezlerse yok. Ama yanılıyorlardı ben hep vardım. En çok da beni yok saydıkları zaman vardım. Hepsi birbirlerini gördükleri kadar biliyordu. Oysa benim yanımda tüm maskeler düşüyordu. Çünkü ben çocuktum. Yoktum. Onları en gerçek halleriyle cizerdim aklımın defterine. Ben büyüdükçe onlar masal olurdu içimde."
"Doğu bize en güzel hikâyeleri fısıldar,yeter ki duymayı bilin"
Sayfa 190Kitabı okuyor
Umut etmekten vazgeçmekse özgürlüktü, evet kesinlikle özgürlüktü.
Sayfa 295Kitabı okudu
Peki aşk tüm hasarları örtüyor muydu? Aşk bir erkeğin zalimliğine, şiddetine hoyratlığına göz yummamızi sağlayacak kadar kuvvetli miydi?
Sayfa 173Kitabı okudu
her an, her yerde birilerinin ölmekte olduğu gerçeğini gözümde canlandırdım. bu bir masal, şaka ya da soyut bir fikir değildi; bir yerlerde insanlar ölüyordu. bu yadsınamaz bir gerçekti. öyleyse nasıl yaşarsak yaşayalım, hepimiz er ya da geç ölecektik ve bu durumda, yaşamak aslında sadece ölmeyi beklemek değil miydi? ve eğer bu doğruysa, neden yaşama zahmetine katlanıyorduk?
Sayfa 116Kitabı okudu
İster padişah olsun, ister yoksul bir köylü, insanoğlunun bazı davranışları var hiç değişmiyor.
PdfKitabı okudu
