Muhammet Önal
@mfonal
Her bir dakikamın elli dokuz saniyesi..
İstanbul
Erzurum
50 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
"Her bir dakikamın elli dokuz saniyesi," diye söylendim sokaklarda, "acıya ya da... acı fikrine vakfedilmiş.
Keşke bir taş olabilseydim!
'Yürek': Bütün azapların kökeni...
Nesneye imreniyorum... maddenin ve donukluğun lütfuna...
Küçük bir sineğin gelgiti bana kıyamet bir iş gibi görünüyor.
Kendinden çıkmak günah işlemektir.
Rüzgâr, havanın çılgınlığı!
Müzik, sessizliğin çılgınlığı!
Bu dünya hayatın önünde pes ederek hiçliğe karşı kusur işlemiştir...
Hareketten ve rüyalarımdan istifa ediyorum.
Nâmevcudiyet!
Tek zaferim sen olacaksın...
'Arzu', sözlüklerden ve ruhlardan
hepten silinsin!
Yarınların baş döndürücü şakası önünde geriliyorum.
Ve bazı ümitlerimi hâlâ muhafaza etsem dahi, ümit etme melekemi hepten kaybettim."
"Peki beni yaratan kim? Tanrım değil mi, yalnızca iyi olan, hatta iyiliğin kendisi olan Tanrım? Öyleyse neden ben kötülüğü isteyip iyiliği istemiyorum? Layığımı bulup cezalandırılmam için mi böyle oluyor? Benim içime bu acı tohumları koyan, bunları eken kim öyleyse, ben baştan sona tatlılar tatlısı Tanrımın bir eseri olduğuma göre? Bunu yapan şeytansa, peki şeytanı kim yarattı? Bu şeytan yoldan çıkmış iradesiyle kendini şeytana dönüştüren bir melekse o zaman onun içindeki bu kötü iradenin kaynağı ne ki onu böyle şeytan kıldı, iyiler iyisi Tanrı onu baştan sonra iyi bir melek olarak yaratmamış mıydı?"
Okur Takip Önerileri
Ben senin için neyim ki bana seni sevmemi buyuruyorsun, ben kimim ki seni sevmezsem, bana kızıyorsun ve beni büyük acılara salacağını söyleyip tehdit ediyorsun? Zaten seni sevmiyorsam, bu az bir acı mı?
Seninle konuşmak istediğim konu şu, Rab Tanrım: ben nereden geldim, bilmiyorum; bu yaşamıma ölümle sonlanacak bir yaşam mı denmeli, yoksa yaşamla sonlanacak ölüm mü, bilmiyorum.
156 syf.
·
Puan vermedi
·
3 günde okudu
Servet, itibar, ihtiras.
Oysa sıradan insanların peşine düştüğü bütün o malum hedefler, varlığımızı korumaya en ufak bir çare sunmadıkları gibi, sürdürmemize de mâni olurlar; kendilerini elde eden insanların çoğunun ölümüne sebebiyet verirken, ellerine geçirdikleri insanların hepsinin ölümüne sebebiyet verirler.
İtibarın büyük bir sakıncası daha var, o da hayatımızı insanların algısına göre yaşamak zorunda oluşumuz; yani insanların hep kaçtığı şeylerden kaçarak, hep istediği şeyleri isteyerek.
İhtiras
Mesela ihtiras; ruh öyle bir esir düşüyor ki buna, iyi bir şey bulmuş da sükûna ermiş gibi başka bir şey düşünemez hale geliyor. Ama hazzına vardığı anda da, peşi sıra gelen büyük bir hüzne garkoluyor. Hüzün, zihni esir almıyor belki, yine de darmaduman ediyor, sersemletiyor.
680 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
·
19 günde okudu
Kapının arkasına saklanıyorum ki, Gerçeklik içeri girince beni göremesin. Masanın altına sığınınca, Olası birden korkuyor. Öyle ki, kucaklaşmış iki kol gibi uzaklaştırıyorum kendimden beni sarmalayan iki sıkıntıyı - Gerçeklik'ten başka şey yaşayamamanın sıkıntısı ve sadece Olası'yı tahayyül edebilmenin sıkıntısı.
Asla unutmuyorum hissettiğimi
Duyarlılığı gereksiz yere artırılmış bir fotoğraf camıyım ben. Bütün ayrıntılar, dışımdaki şeylere kıyasla ölçüsüzce kazınıyor üzerime. Cam sadece kendimle uğraştırıyor beni. Apaçık görülüyor ki, dış dünya benim için saf duygudan ibaret. Asla unutmuyorum hissettiğimi.
Madde günbegün hırpalıyor beni. Rüzgâra tutulmuş bir alev hassaslığındayım.