Mehmet
@mhmtkse
Ne dikenler bıraktım ardımdan, ne dikenler
Ki uçları hala kanıyor ayaklarımda
Oysa karanfiller ekmiştim yollara
Aşk ile mızrap vurup sevdalı sazıma
Kavgamı türkülemiştim
Yarın bakışlı çocuklara
33 okur puanı
Ekim 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Yaşamayı öğrenmeden önce sevmeyi öğrenmemiz gerekir.
Sayfa 200Kitabı okudu
Bir çocuk suya düştüğünde içimiz parçalanırken, her yıl temiz suya ulaşamadığı için ölen çocukları görmezden geliyoruz.
Yanlış zamanda gereğinden fazla düşündüğümüzde, gerçek tercihlerimizi değerlendirmek konusunda çok daha iyi olan duygularla bağımızı koparırız. Ne istediğimizi bilme yeteneğimizi kaybederiz.
Okur Takip Önerileri
Herkes kızgın olabilir bu kolay, ancak hak eden kişiye, hak ettiği kadar, doğru yerde ve zamanda, doğru amaçta, doğru tarzda kızmak işte bu kolay değil.
Daha akılcı insanlar daha az duygu sahibi değildir, sadece duygularını daha iyi düzenlerler hepsi bu.
Ama sır şudur; sır diye birşey yoktur. Dünya bizim düşündüğümüzden daha tesadüfi bir yerdir. Duygularımızın anlayamadığı da budur.
Çocukları doğuştan gelen zekalarindan ötürü övmek, "çok zekisin" demek yanlıştır. Çünkü eğitimin sinir sistemi temelindeki gerçekliği yanlış ifade etmektedir. Çocukları en yararlı öğrenme faaliyetinden ( hatalarından ders çıkarma) alıkoymaktadir
İnsan, kendini geliştirme sırrının özeleştiri olduğunu bilir. Olumsuz geri besleme en iyisidir.
Öyle yıkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip...
Nerede olursan ol,
İçerde, dışarda, derste, sırada,
Yürü üstüne üstüne,
Tükür yüzüne celladın,
Fırsatçının, fesatçının, hayının...
Dayan kitap ile
Dayan iş ile.
Tırnak ile, diş ile,
Umut ile, sevda ile, düş ile
Dayan rüsva etme beni.
İnsanı ölmek değil unutulmak korkutuyor.
Seni anlatabilmek seni,
İyi çocuklara, kahramanlara
Kendi gidince ilerleme ve hareket durur zannetmek büyük bir gaflettir..
Maviye,
Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine.
Rüzgarda asi,
Körsem,
Senden gayrısına yoksam,
Bozuksam,
Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Hadi gel,
Ay karanlık
Yalnızdım. Kendi dünyama hapsolmuştum. Varlığımı, onların varlığından ayıran, beni onların hayatları ve faaliyetleri dışında tutan camdan bir duvar vardı sanki ...
