Hakkında
1981’de Amerika’da doğdu. Columbia Üniversitesi’nde sinirbilim okudu. Sinirbilim alanında yazılar ve kitaplar kaleme aldı. The New Yorker, Nature, Seed, The Washington Post gibi mecralara düzenli olarak yazılar yazmaktadır.
Unvan:
Amerikalı Yazar
Doğum:
Los Angeles, Kaliforniya, ABD, 25 Haziran 1981
Okurlar
30 okur beğendi.
292 okur okudu.
23 okur okuyor.
545 okur okuyacak.
7 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
Nietzsche sevgili dostum, her defasında gelip bıçağı saplıyorsun
Nietzsche'nin dile getirdiği üzere, "Herhangi bir şeyin bellekte kalması için acı vermesi şarttır; yalnızca sürekli acı veren şeyler bellekte kalır."
''İnsan görmek istediğini görür, gerisini boş verir.''
"Her şeyi açıklayan bir psikoloji hiçbir şeyi açıklamaz."
''Her şey kelimeler, kelimeler ve yine kelimeler tarafından sınırlanmıştır, ta ki özgün nesne sıfatlar, zarflar ve yancümlelerin dumanı altında kaybolana dek.''
Neden kelimelere bu kadar çok anlam yüklüyoruz? Neden sahte olduklarını hiç fark etmiyoruz?
Sayfa 162 - e-kitapKitabı okudu
İletiler
MARCEL PROUST OKUMA REHBERİ
Marcel Proust okumaya çok çekiniyorum...
Kayıp Zamanın İzinde serisi beni çok zorlayacakmış gibi geliyor, bir türlü başlayamıyorum...
Marcel Proust okursam hiçbir şey anlamayacağımı düşünüyorum...
gibi cümlelere nokta koymanın vakti geldi artık!
Eğer bu tür sorular aklınızı kurcalıyor ve bir türlü Proust okumaya başlayamıyorsanız bu yazı tam size
Bahar Ayini :)
Sinirbilim uzmanı 
Jonah Lehrer şöyle diyor;
"Ses duyumuz, oluşum halindeki bir eserdir."
Ne kadar ilginçtir ki; İşitme korteksimizdeki nöronlar, dinlediğimiz eserlerle değişir ve şekillenir. Bu bizim müzik zevkimizi oluşturur. Sürekli yüksek sesle konuşulan, birbirine bağıran bireylerin olduğu bir evde yetişen çocuğun bağırmayı iletişim dili gibi algılaması da nöronlarının bu duruma uyum sağlamış olmasıyla ilgilidir.
Paris'te bir balede genç bir müzisyenin, bestesiyle bütün salonda büyük bir infial yarattığını duymuş muydunuz? Öyle bir kaos ki, tek bir besteyle insanlar birbirini yaralıyor, yumruklar havada uçuşuyor ve çığlıklar içinde kaçışıyorlar. Yükselen öfkenin sebebi bestenin dopamin nöronlarını altüst etmesiydi...
Dopamin en yoğun duygularımızın kimyasal kaynağıdır. Ve dopamin sistemindeki aksaklığın sonu şizofrenidir.
Ve sonra o salondaki hiç bir bünyenin almadığı beste dünyaca ünlü bir yapıta dönüşüyor. Hele şu nöronlarımızın azmine bakın ki, bir süre sonra aklına zarar verebilecek sesleri bile zevkinin bir parçası kılabiliyor. Ondan lezzet almamızı sağlayabiliyor :)
Merak eden arkadaşlar için o meşhur beste :)
(Bahar Ayini)
youtu.be/EkwqPJZe8ms
Fakat endişeye mahal yok, çünkü o yıllardan bu yıllara bunun gibi onlarca beste kulağınıza çalınmış olmalı... :)
Yorumlar ve İncelemeler
