“Onsuz yaşamaktan korktuğumu fark ettim. Benim hayatımı yıkmaya ne hakkın var, demek istiyordum. Benim senin hayatın üzerinde hiçbir şey söylemeye hakkım yokken bunu yapmaya ne hakkın var?”
“Onu bir daha görmeyi umuyordu. Her şeye razıydı. Eskisi gibi olmayacak bile olsa onunla oturmaya, onu dinlemeye ve onunla konuşmaya can atıyordu. Fakat kapı bir daha asla açılmadı.”
Şöyle bir şey okudum; “Herkesle aran bozulabilir. Bazılarının kaybı iyi bile gelir. Ama kendinle aran hep iyi olsun. O bozulunca, her şey bozuluyor.” O kadar doğru bir cümle ki.