İnsan yalnız kalmayı sever ama yalnız ölmeyi sevmez. Sanki hep öyleymiş gibi alışkanlığa çevirir. Yalnızlığı seven insan bile tadını çıkardıktan sonra bile bu evreyi bitirir, çünkü yalnızlığın anıları yoktur.
İnsan kendini anılarla var eden bir varlıktır ve anılarda da mekân insandır.
Anılar yoksa bir insanın, kendisi de yoktur. Ve yalnızlık anılar doğurmaz.
Korkarım ki gelecek nesil kendine inancı olmayan, tüketme isteği çok olan, buna kendi zaman takvimleri dahi dahil olmak üzere yalnızlığı seçmiş ve bu durumdan vazgeçmeyen kendi korkak kahramanları ile dolu olacak.
İyi okumalar..
