George konuştu. “Bizim gibi insanların ailesi yoktur.Az buçuk para kazanır,sonra da onu çarçur ederler.Ne yaptıkları,ne yaşadıkları kimsenin umurunda…”
“Ama biz öyle değiliz!” diye bağırdı Lennie sevinçle. “Bizi anlat şimdi.”
George bir an sessiz kaldı. “Ama biz farklıyız,” dedi.
“Çünkü…”
“Çünkü sen bana,ben de…”
“Sen de bana bakarsın.Can yoldaşı oluruz birbirimizin.Bizi umursayan bir can var,işte ondan,” diye bağırdı Lennie zafer kazanmış gibi.
Önümüzde hayat…Her gün bir başka uykuya yatıp bir başka rüya göreceğiz.Halbuki zaman,ağır ağır bizimle beraber akan nehir,bir göle varıyordu.Bu gölde artık biz akmıyor,dalgalanıyorduk.Yahut bana öyle geliyordu.
Sayfa 1 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu