naz
@monostdworld
25 Ocak 2006
38 okur puanı
Aralık 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
O yıl on yedi yaşındaydım; masadakilerin en genci ve söylediği şeyler en dinlenmeyen kişi ben olduğumdan, mümkün olan en az sözle çok şey anlatmak gibi bir alışkanlık edinmiştim. Hızlı konuşuyordum ve bu yüzden insanlar hep heyecanlandığımı ve konuşurken kelimeleri yuttuğumu sanıyorlardı. Yaptığım adaptasyon hakkında anlatacaklarımı bitirdikten sonra, en ilgili bakışın sol tarafımdaki olduğunu fark ettim. Bu beni heyecanlandırdı, koltuklarım kabardı; anlattıklarım ilgisini çekmişti besbelli, benden hoşlanmıştı. O kadar zor değildi demek. Ama hiç acele etmeden, bir süre sonra ona dönüp de göz göze gelince, soğuk ve buz gibi bir bakışla -düşmanca ve zalimliğin sınırında camlaşmış bir şeyle- karşılaştım.
Sayfa 14Kitabı okudu
Birlikte yaşadığınız kişilerin ne hissettiğini anlarsınız ve ben bundan nefret ediyordum.
Sayfa 156Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
naz tekrar paylaştı.
Durup dururken inciniyorsun. Kötü söz gerekmiyor bunun için. Sana söylenmesi de gerekmiyor sözün. Tam kirpiklerinin ucunda bir yarım ay, dudaklarında bir boyalı söz. Bir kırıcı gülüş yetiyor kapanman için. Saygısız ses, kibirli
gövde, tüküren gözler... kalabalık, tanrısından büyük! İskeletine kadar çekiliyorsun.
Sayfa 9Kitabı okudu
Bir zamanlar birlikte ne kadar mutlu olduğumuzu unutamadığım için orada olduğumu bilmiyor muydu?
Sayfa 327Kitabı okudu
Bu, evden çıkmanın, Divan şiirindeki şarabın, sevgiliyle yan yana oturmanın mutluluğu kadar, sokaktaki kalabalıkla birlikte olmanın da mutluluğuydu.
Sayfa 320Kitabı okudu
Seni Seyrederdim - Özdemir Asaf
Saçların uçuşurdu rüzgardan.
Yanından seni seyrederdim.
Güneş yakardı, deniz yanardı
Sen konuşurdun, dinlerdim.
Gülerdin.
Susardın, düşünürdün.
Benimle el-ele yürürdün
Yol biterdi.
Görmezdim seni
Zaman yıl yıl geçerdi.
Uzaktan, çok uzaklardan
Seni seyrederdim.
Çekili perdeler arkasında yanan lambaların sarısını, bacalardan tüten mavi ince dumanları, televizyonların vitrinlerde, pencerelerde yansıyan ışıklarını hayranlıkla seyrederdim.
Sayfa 201Kitabı okudu
Hayatımın bir döneminin sona erdiğini, aklımın her zaman gerçekçi ve dürüst kalabilen sağlıklı yanıyla seziyordum artık; ama yalnızlıktan korkan telaşlı yanım, bu gerçeği bütünüyle kabul etmeme engeldi.
Sayfa 197Kitabı okudu
Şişelerle, küllüklerle, tabaklarla bardaklarla, tıkış tıkış masaya, İstanbul sosyetesinin gürültüsüne bakıp mutlu olduğumu, hayatı sevdiğimi düşündüğümü hatırlıyorum.
Sayfa 191Kitabı okudu
Artık aşk acımı biçimlendiren şey, Füsun’un yokluğu değil, acının sonunda bir türlü gözükmemesiydi.
Sayfa 185Kitabı okudu
Bütün hayatımı geçirdiğim sokakları yasaklarla daraltmam ve onu hatırlatan eşyaların uzaklaşmam ,ne yazık ki Füsun’u bana hiç unutturmadı. Sokaklarda kalabalık içinde, davetlerde hayalet görür gibi Füsun’u görmeye başlamıştım çünkü.
Sayfa 157Kitabı okudu
…az sonra onu görünce hissedeceğim şeyler içimde şimdiden aşırı bir mutluluk olarak hızla yükselmeye başlamıştı.
Sayfa 154Kitabı okudu