Beni, daha lisedeyken “Siz özgürsünüz, gücünüzü bilin.” cümlesi buluşturmuştu Duygu Asena ile. Onunla tanışmamdan sonra çok geçmeden bir sabah vefat ettiğini öğreneli tam 17 sene oldu bugün. 🥀
30 yaşımdan sonra Asena’yı tekrar okumaya başladım ve onu neden sevdiğimi bir kez daha hatırladım. Beni ben yapan çoğu fikri ben Asena’dan aldım diyebiliyorum rahatlıkla çünkü bir kadın olarak o benden çok önce toplumda ve hayatta var olma kavgasını vermiş ve kavgasından kendine kalanları anlatmış, bana bir yol göstermişti. Kadının Adı Yok’ta daha çocukluktan başlayan o var olma mücadelesini okurken bunu ben de yaşadım/hissettim dediğim çok olmuştur ve her okuduğumda da değişen pek bir şey olmadığını görüyorum. Hayatı boyunca kadınlar ve kadınlık uğruna çırpınan Asena vefatından sonra da çok okunup tanınarak ışığını yaymaya devam ediyor. Eh tabi malum sesi çok çıkan kadını pek sevmezler ve Asena da kendisini salt feminist ve erkek düşmanı olarak görenler yüzünden yerden yere vuruldu, kitabı yasaklandı, hedef gösterildi, döneminin erkek egemen basınında yok sayılıp işinden de edildi ama o kendisine sallanan parmakları kırıp yoluna devam etmeyi hep bildi. Yazdıkları tartışıldı, adına makaleler, tezler yazıldı, ödül verildi, cümleleri slogan olup sokaklara taştı ve Duygu Asena şimdiye kadar kendini bilen, keşfeden, eşit gören, seven, her şey için mücadele eden/etmek zorunda kalan, hakkını arayan ve söke söke alan her kadında yeniden doğdu ve doğmaya da devam edecek. İyi ki bu dünyadan geçtin Asena, rahmetle… 🤍