Kimi kul zulmüne "alınyazım" der
Kimi dünya yansa "nemelazım" der.
Sayfa 107Kitabı okudu
Neme Lazım!
"Yahya Efendinin Kanuni Sultan Süleyman' a ibret dolu sözleri:
"Sultanım! Bir devlette zulüm yayılsa, haksızlıklar ayyuka çıksa...İşitenler de nemelazım, deyip uzaklaşsalar, sonra koyunları kurtlar değil de, çobanlar yese, bilenler bunu söylemeyip sussa, gizleseler, fakirlerin, muhtaçların, yoksulların, kimsesizlerin, feryadı göklere çıksa da, bunu da taşlardan başkası işitmese, işte o zaman devletin sonu görünür. Böyle durumlardan sonra devletin hazinesi boşalır, halkın itimat ve hürmeti sarsılır. Asayiş ve emniyete vesile olan, itaat hissi gider, halkta hürmet duygusu yok olur. Çöküş ve izmihlal de böylece mukadder hale gelir..."
Sayfa 132Kitabı okudu
Osmanlı'nın uzun yıllar ayakta kalmasının sebebi diyebilir miyiz ?
"Nemelâzım !"
Banane manasında değil midir ?
Değil süt karındaşum! Eğer zulüm yayılır , fukaralar feryada başlarsa ve şahısların menfaati devlet menfeaatinin üstüne çıkarsa... Bunu görüp işitenler,
'aman canım nemelâzım 'diye keyiflerine bakarsa ,bil ki yıkılış yakındır!
Sayfa 59
Nemelâzım diyerek zilletle yaşamaktan, mücadele ederek izzetle yaşamak, her Müslüman Türk ferdinin şiarı olmalıdır.
İNSANLIĞIN DERDİYLE HEMDERD OLANLARA SELAM OLSUN
Öğrendiğim kadarıyla bu zamanda şeytanın en çok sevdiği kimselerden bir zümre de hiç kimsenin etlisine sütlüsüne karışmayan, nemelazım deyip, bananeci bir alayışla yaşayan namazında niyazında cami cemaati müdavimleridir. Allah bize merhamet eyleye, Allah bizleri insanlığın zifte beyaz dedirtecek kadar karardığı bu zamanda, hem kendi kurtuluşumuz
Olmamalı insanda çıkarcılık , kibir ve gurur ; ah bir de riya , nemelazım dememeli, yapmamalı zulüm. Kin gütmemeli , güdülmemeli hasetçe. Heveslerine köle olmamalı.
Sayfa 40Kitabı okudu
Cemiyette nemelazım zihniyetinin yayılması veba salgınından beterdir. Zira hastalıklar muayyen bir kavmin, muayyen bir miktarını öldürür. Halbuki kötü tohum atan fikirlerin filizlerini gelecek nesiller toplar.
İlkin hayatı anlamlı kılmanın başlıca yollarından biri olan hikâye anlatma sanatı, dili kullandığımız, kendimizin dışında başka insanların da var olduğunu bildiğimiz ve zamanın içinde kaldığımız sürece varlığını hep devam ettirecektir, derdi sözgelimi. Sonra, biliyor musun, aslında zihin denen fahişe de bir hikâye anlatıcısıdır, derdi. Sonra, görünmeyeni anlatmak hüner değildir, tam tersine bir çeşit kabalıktır ve ayıptır, görünmeyeni sadece görünür kılacaksın, derdi. Sonra, akıl insanın en büyük yarasıdır, kalemi eline aldığında aman ha ondan uzak dur, fazla sokulma, derdi. Sonra, hikâye anlatırken kelimeleri habire kusmayacaksın, birçoğunu yutacak ve kâğıdın üzerine de yuttuğun kelimelerin boşluğunu bırakacaksın, derdi. Bazı hikâyeler kendilerini bir çeşit hikâyeler topluluğu şeklinde gösterirler, onları tutup herhangi bir yöne doğru yürümeye zorlama, nemelâzım, takıl peşlerine git, derdi. Sonra, zaten gerçeklerin birazı gerçek değildir bu nedenle söyleyeceğin yalanlardan bazılarını tamamlama, bırak kubbeleri eksik olsun, derdi
Sayfa 260Kitabı okudu
Sonra, Haydar'ın nasıl büyük bir iştahla başını salladığına bakarak, hikâye anlatırken kelimeleri ha bre kusmayacaksın Hasanım Ali, birçoğunu yutacak ve kâğıdın üzerine de yuttuğun kelimelerin boşluğunu bırakacaksın, derdi. Sonra bana dönerek, bazı hikâyeler kendilerini bir çeşit hikâyeler topluluğu şeklinde gösterirler, onları tutup herhangi bir yöne doğru yürümeye zorlama, nemelâzım, takıl peşlerine git, derdi. Sonra, zaten gerçeklerin birazı gerçek değildir Hasanım Ali, bu nedenle söyleyeceğin yalanlardan bazılarını tamamlama, bırak kubbeleri eksik olsun, derdi.
Sayfa 241Kitabı okudu
nemelazım ve bananecililiğin sonu hüsrandır...
Duvardaki çatlaktan bakan fare, çiftlik sahibi ile karısının bir paket açtıklarını gördü.
“İçinde yiyecek mi var?” derken, bir baktı ki fare kapanı.
Hemen bahçeye koşup alarmı verdi.
“Evde kapan var! Evde kapan var!”
Tavuk gıdaklayıp kafayı kaldırdı ve,
“Bay fare, bu sizin için ciddi bir sorun olsa da şahsen beni ilgilendiren bir tarafı yok ne
Gülleri solduranlar, şimdi gül ağacında kalan dikenlerden o saf, o nefis kokuyu teneffüs etmenin hasretini çekiyorlardı.
Dikenler, güller gibi kokar mi hiç?.. Evlatlarını gayesiz yetiştiren babalar, hatalarını yeni anlıyorlardı.. Gül diye dikene sürtülen burunlar, can acısıyla irkilince, koku yerine acı, renk yerine kan buluyorlardı. Gaflet uykusundan sıyrılmaya çalışanlar, gül bahçelerinin tarumar edildiğini anlayabildi... Şimdi o muhteşem bahçelerde, hareli güller vardı. Kendilerine sağlam teslim edilen cemiyet, nemelazim- cılık felsefesi yüzünden yıkılmış, dünya idaresi maslahatçı, gayesiz, şuursuz insanların ellerine terk edilmişti. Artık ayakların baş, başların ayak olduğu zamanda yaşıyorduk...
Sayfa 57Kitabı okudu
