Yahya Kemal, Neşâtî'nin bir gazelinden yalnız şu beyti, edebiyattan anlayan bir Fransıza okuyup, izâh ediyor. Diyor ki adamcağız: "Pes doğrusu! Bu beyitten başka hiçbir eseriniz olmasa kâfidir."
- "Maddeden sıyrılıp mânâya inkilâp etme işini öylesine ileriye götürdük ki son derece parlak -üstelik cilalanmış, yani gösterme kabiliyeti artırılmış- aynanın karşısında bile görünmez olduk."