.......... VÂ'İZ
Mefâ'îlün mefâ'îlün mefâ'îlün mefâ'îlün
1 Gehi esnâ-yı vâ'zında merâmın anladur vâ'iz
Riyâ bâbında kendüye vazife bağladur vâ'iz
2 Cemâ'at ekser oldıkça neşâtı dem-be-dem artar
Degil li'llah meramı halka medhin söyledür vâ'iz
3 Ne zîbâ san'at itmişdür nikat ü hem menâkıbla
İbad-ı Müslimini güldürür geh ağladur vâ'iz
4 İder cennet ile tebşir dahi dûzah ile tahvif
Sanasın Mâlik-i nîrân ya Rıdvân kendidür vâ'iz
5 Şu'ûdından murâdı kürsî-i vâlâya ma'lûmdur
Huzûz-ı nefs içün ağlar bu halkı ağladur vâ'iz
6 Revâc-ı içün metâ'-ı vâ'za telkin-i şehâdetle
Bülend âvâz ile câmi' kıbâbın çınladur vâ'iz
7 Degildür Sıdkîyâ 'ârif anın pendine hîç muhtâc
Hemân nâ-dân gürûhına cevâbın dinledür vâ'iz
Sayfa 177Kitabı okuyor
Eyledim beytü’l- neşatı kendime beytü’l- hazen
Ger bana uymazsa eyyam, uyarım eyyama ben.
Sayfa 178
Gittin ammâ ki kodun hasret ile canı bile
İstemem sensiz olan sohbet-i yârânı bile
~Neşatî
Sayfa 176 - DergâhKitabı okudu
"Ettik o kadar ref‘-i te’ayyün ki Neşâtî
Âyîne-i pür-tâb-ı mücellâda nihânız!"
(Neşâtî)
[Neşâtî! Ten kafesinde hapsolmuş ruhumuzu öylesine vücudumuzdan kurtardık, maddi varlığımızdan sıyrılıp, o kadar ruhtan ibaret kaldık ki şimdi parlak cilalı aynalarda bile görünmez olduk.]
Sayfa 275 - Dergâh YayınlarıKitabı okudu
Neşatî'
Gittin ammâ ki kodun hasret ile cânı bile İstemem sensiz olan sohbet-i yârânı bile
Sayfa 33Kitabı okudu
Gitdün ammâ kodun hasret ile cânı bile
İstemem sensiz olan sohbet-i yârânı bile.” (Neşâti)
Sen gittin; fakat canı, yani beni, özleminle beraber bırakıp da gittin. Ben, sensiz dostlar sohbetini bile istemiyorum
Hıçkırıklardır nasîb-i ömr-i giryân ey Kemâl
Herkesin bezm-i neşâti sâgar-ı fağfûru var
Herkesin neşeli meclisleri var, kristal kadehleri var; benim eğlencem hıçkırıklardır ey Kemal
Sayfa 20
Ettik o kadar ref'-i taayyün ki Neşatî
Ayîne-i pür-tâb-ı mücellâda nihânız
Hz. Musa Tûr Dağında Rabbini görmek ister. İşittiği cevap şudur: "Len teranî!" Beni göremezsin. “Fakat şu dağa bak, eğer yerinde durabilirse beni görürsün” Dağ tecelliye dayanamaz, paramparça olur. Hz. Musa düşer bayılır. Ayıldığında şu sözleri işitiriz:
Neşatî
Ettik o kadar ref'-i taayyün ki Neşâtî
Âyîne-i pür-tâb-ı mücellâda nihânız
Ey Neşâtî! Kendimizi ruh iklimlerinde öylesine yitirdik ki, artık gönlün parlak aynalarında bile görünmez olduk.
Sayfa 313 - Kapı YayınlarıKitabı okudu
Eyledim beytü’l neşatı kendime beytü’l hazen
Ger bana uymazsa eyyam, uyarım eyyama ben.
Sayfa 178Kitabı okudu
Bu devrin asıl eseri nedir? Yıkılan ve Üsküp'e kadar kan ve ateş içinde kalan Rumeli'de Budin için söylenen:
Bir yana dizildi on iki bin kız,
Aman padişahım biz de İslâmız
Aldı Nemçe bizim güzel Budin'i
kıt'asının bulunduğu o acıklı halk türküsü mü, yoksa Neşatî'nin ve Nâilî'nin şiirleri veya Yeni Camii'nin deniz senfonisi, yahut Seyyid Nuh'un, Itrî'nin, Hafız Post'un besteleri mi?
Sayfa 187
Gitdin ammâ ki kodun hasret ile cânı bile
İstemem sensiz olan sohbet-i yârânı bile
Gittin amma ki kodun hasret ile cânı bile
İstemem sensiz olan sohbet-i yârânı bile
-neşâti
