Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.27
meursault
meursault
@nihilistokurr
muss es sein?
31 okur puanı
Şubat 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ağırlık mı Hafiflik mi?
Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği, okuduğum birçok kitaptan farklı bir deneyim sunuyor. Birçok etkileyici eseri tüketmiş bir okur olarak, bu kitap beni derinden etkiledi ve farklı bir tat bıraktı. Yazarın yazım tarzı ve hikayeyi anlatım biçimi beni baştan çıkardı. Kitap boyunca geleneksel bir zaman çizgisi bulunmuyor; yazar, hikayeyi sonla başlatıp ardından tekrar başa dönüyor ve okuyucuyu ara sıra kendi düşüncelerine davet ederek karakterlerin yaratılış süreçlerini açıklıyor.
Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği, sadece bir kurgu öyküsü değil, aynı zamanda derin tarihsel ve felsefi yönleriyle de dikkat çekiyor. Kitap, beş ana karakterin hayatını takip ediyor (karakterlerin sayısına köpeği de dahil etmek istiyorum). Her karakter, farklı sorunları temsil ediyor ve bu sorunları ele alarak hikayeyi şekillendiriyor. Sabina ve Tomas, hafifliği ve özgürlüğü sembolize ederken, Tereza ve Franz daha çok yaşamın ağırlığını taşıyan karakterler olarak karşımıza çıkıyor. Karakterler, sürekli olarak yapmak zorunda oldukları seçimlerle ve bu seçimleri sonsuza kadar yaşama zorunluluğuyla baş başa kalıyorlar, bu da onları çelişkiler içinde sıkıştırıyor.
Kitaptaki erotizmi de çok başarılı buldum; beden ve ruh arasındaki ilişkiyi teşhirci olmadan anlatıyor bence.
Eğer karmaşık karakterler, düşünsel derinlik ve edebi özgünlük arıyorsanız, bu kitap sizin için harika bir tercih olabilir. Keyifli okumalar!
Tekrar okunulası
Bu yıl okuduğum en zor kitaptı. Çok fazla karakter vardı ve hepsini aklımda tutmak kolay değildi. Ayrıca iki farklı hikaye arasında gidip geldiği için kafam karıştı. Birçok kez geri döndüm. Daha iyi anlamak için zamanım olduğunda tekrar okuyacağım.
Konusunun benzersiz olduğunu söyleyebilirim. Şeytan'ın Moskova'yı ziyareti ve ardından yaşanan kaos hakkında bir roman. Okurken beni çok güldürdü ve düşündürdü. Hayatı çok ciddiye almamak gerektiğini öğretti. Kitap dönemin Rusya'sını iyi yansıtmış. Aynı zamanda kitap, baskıcı rejim nedeniyle yazarın ölümünden 30 yıl sonra yayımlanmış... Bu yüzden kitaptaki Usta karakterinin yazarı temsil ettiğini düşünüyorum. Kitabı yayınlanmayan Usta ve onun her daim destekçisi olan sevgilisi Margarita'da karısı.
Kısaca anlatmak gerekirse kitap, hiciv, fantezi, aşk, siyasi yorum, sansür, ifade özgürlüğü, iyi ve kötünün doğası gibi temaları ve unsurlarını hem eğlenceli hem de derin anlamlı bir şekilde birleştiren karmaşık ve çok katmanlı bir eser. Herkese tavsiye ediyorum.
Esrarengiz Bartleby
Bartleby absürt bir adamdır. Bir sabah anlatıcının ofisinin eşiğinde "solgun bir şekilde düzgün, acınacak kadar saygın, iflah olmaz bir şekilde kimsesiz" halde belirir. Bartleby ofisin kurallarına uymayı reddeder; tek protestosu en sevdiği cümle olan "yapmamayı tercih ederim" şeklindedir. Bartleby'nin yalnızca tercih ettiği şeyleri yaptığını ima eden bir protestodur bu.
Bu kitapta absürt olan olaylar değilde karakterin kendisidir. Bartleby, kolay kategorize edilmeye meydan okuyan bir karakterdir. Başkalarının beklentilerine uymayı reddeden bir adamdır. Pasif bir direniş gösterir. Fiziksel olarak zayıf olsada mental olarak güçlü ve farkındalık sahibi bir karakterdir.
Bartleby'nin Ölü insanlara ulaşan mektupları düzenleme departmanında çalışmasıda aslında hayatı düşünmesine neden olduğunu düşünüyorum. Bartleby hayatında hiçbir amaç ya da anlam bulamadı. Bu yüzden bıraktı. Saçma ve anlamsız bir dünyada yaşamaya devam etmektense, hayattan elini eteğini çekerek ve yemek yememeyi tercih ederek ölmeyi seçti.
Değerli bir okumaydı.
Okur Takip Önerileri
Ermiş mi gerçekten?
Gittikten 3 gün sonra söylediği her şeyi unutacak olan köylülere boş öğütler veren bir ermiş. On yıldır hiçbir şey öğrenmediler, ayrılmadan önceki son 2 saatte mi bir şey öğrenecekler?
Çok kısa olmasına rağmen kendimi zorlayarak kitabı bitirdim. Bazı tavsiyeleri iyiydi, ancak fazla romantik buldum ve çoğuna katılmadım ve bu ne saçmalık diye düşündüğüm zamanlar oldu.
Örnek olarak:
"Eğer varsa aranızda sadakatsiz kadını yargılayacak olan, kocasının yüreğini de tartsın terazide ve ruhunu ölçülerle vursun ölçüye. İnciteni kınayacak olan varsa, incinenin de ruhuna baksın."
"Eyleyişinde düzenbaz ve zalim olanı nasıl mahkûm edersiniz, aynı zamanda incinmiş ve haksızlığa uğramış ise?"
Ancak zaten 50 sayfa, yani okunabilir. Kendimi biraz daha sorgulamamı sağladı diyebilirim, pişman değilim aksine iyi ki okumuşum.
Oblomov olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu!
Kitabın konusunun ne kadar güzel ve kitabın ne kadar akıcı olduğundan bahsetmeme gerek bile yok o yüzden direk duygularıma geçeceğim: Bazen kızdım, bazen güldüm, bazen de aşık olursam böyle olur muyum diye düşündüm.
Onu o kadar iyi anlıyorum ki, param olsaydı Oblomov gibi yaşardım. Güzel dostları vardı, iyi kadınlarla arkadaşlık etti ve geçim sıkıntı olmadan bir hayat yaşadı Oblomov. Bir insan daha ne ister ki? Belli ki başka bir şey istiyordu çünkü kitap boyunca herkes Oblomov'u yerinden oynatmaya çalıştı. Aşık olduğu kadın da dahil olmak üzere, bir süre başarılı olduğunu düşündüm ama tabii ki olmadı.
Oblomov'u neden değişmeye zorladıklarını anlamıyorum. Onu çıkarmaya çalıştıkları evde mutlu değil miydi, yatağında mutlu ölmedi mi? Oblomov ya şimdi ya da asla seçeneğiyle yüzleşmiş ve asla'yı seçmiş biri. Bence bu, şimdiyi seçmekten daha cesurca ama belki de yanılıyorumdur yinede ömrü asla boş geçmedi. Benim gözümde kısa ama mutlu bir hayat sürdü Oblomov. Tembellik onun için bir durum değil bir var oluştu bence. Oblomov'u bir dostum gibi hatırlayacağım.
Bilseydim, daha önce okurdum.
Dahası Var Mı?
Öncelikle kitabı beğendim ve herkese tavsiye ederim ancak kitap başta yarattığı duyguyu ve belki de beklentiyi ilerledikçe koruyamadı ve kitabın başında 9 olduğunu düşünürken 7'ye düşmesine sebep oldu. Kitap konu bakımından ilginç ve farklı. Aynı zamanda insanı rahatsız edebilecek ve yüzümün ekşimesine neden olan betimlemeler içeriyor. İnsan ticaretini ezilenin gözünden değil de ezenin gözünden görmek güzeldi. Kendimi "daha, daha, daha" derken buldum. Sonunun farklı olacağını, Gaza'nın o cehennemden asla çıkamayacağını ve babasının yerini alıp kendi çocuğuna da aynı şeyleri öğreteceğini düşünmüştüm ama öyle olmadı. Meslek aslında babadan oğula geçmedi. Gaza'yla birlikte bitti. Cevapsız kalan sorular vardı... Annesine tam olarak ne olduğunu, babasının aklından neler geçtiğini, o arkadaşına ne olduğunu asla bilemedik. Ahad'ın anlaşılamadan ölmesine üzülüyorum. Belki anlasaydım intiharını anlamlandırabilirdim ama şu an mantıksız geliyor. Beni en çok etkileyen kısım yine beni en çok rahatsız eden insan piramidinde geçirdiği 13 gün ve bütün daha'lar oldu. Ahad'ın Daha'nın tersi olma ayrıntısıda çok güzel. Bu kitabı okuduğum için mutluyum!
