Bazen hayatta öyle karşılaşmalar olur ki, hem de hiç tanımadığımız insanlarla, bir tek sözcük bile konuşmadan, birdenbire, tek bir bakışla ilgilenmeye başlayıveririz.
Keşke bir kaç yüz sayfa motivasyon yazıları okuyarak gerçekleştirilebilse umutla beklediğimiz gelecek. Ama o kadar kolay değil. Hiçbir başarı gökten zembille inmez, bedelsiz başarı yoktur çünkü.
Amaç nedir derseniz, bence tam olarak şudur: İnsanın değerinin sadece insan oluşundan geldiği; din, milliyet, cinsiyet, renk, cinsel tercih, siyaset gibi birtakım ön sıfatlarla ayrımcılığa uğratılmadığı bir hümanizm anlayışı. "
O məni sən öldürdün,
Bu məni mən yaratdım.
Allah deyiləm, ancaq,
Səni anlamaq üçün,
Bir ayrı din yaratdım.
Sən çiçək istəyəndə,
Baxışıma gül əkdim,
Gözümü yaz eylədim.
Dilin, ağzın yananda,
Bu qaynar dodağımı
Səninçün buz eylədim,
Üşüyəndə közərib,
Dünyana Gün yaratdım.
Mən niyə beləyəm ki,
Bir "sevirəm" sözünə,
Dilim lal oldu, amma,
Bir "əlvida" sözünə,
Bir kitab sən yaratdım.
(Valeh Qoca- "Bir kitab sən".)
Kefin yuxarıda necədir, Tanrım,
Göydə əhvalını pozan yoxdur ki?
Yerdə məndən başqa sənin adını,
Dilə gətirəcək ozan yoxdu ki..
Bir bax aşağıya seçirmi gözün,
Düşmüşəm dumana-çənə gəlmişəm.
Ha yana getdimsə, qərar tutmadım,
Başımı götürüb sənə gəlmişəm.
Mən sənə gəlmişəm, dur aç qapını,
Vaxt ayır, qulaq as, dərdimi dinlə.
Bu bazar qapını, hərrac
Sən su olsan,
Mən səni
Bir qurtumda içərdim.
Ocaq olsan,
İsinərdim istinə,
Baxmazdım alovuna,
Tüstünə.
Yağış olsan
Deyərdim; Yağ üstümə!
Gül olsaydın,
Dərib dəstə bağlardım,
Dərdiyimçün qoxlayanda ağlardım.