Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
miray
miray
@olimposmimari
61 okur puanı
Ağustos 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
bayıldım. bayıldım. bayıldım. ba-yıl-dım!..
okumam için o kadarr ısrar eden bir arkadaşım vardı ve benzer bir ısrarla o kadar erteledim ki pişmanlığını yaşıyorum. (özür dilerim duygu) alnıma asacağım bu kitabı emma watson gibi metrolarda falan oraya buraya bırakacağım herkes okusun diye.
birden fazla türe, mutlu-mutsuz son anlayışına, olay örgüsüne, düşünce yapısına sahip olduğu için beğenmeyecek çok çok az insan olacağını düşünüyorum. duygudan duyguya sürüklenmenize sebep olacak cümleler, hissiyatlar taşıyor. son sayfadan sonra zihnimde yeni bir pencere açılmış bambaşka bir perspektif kazanmış gibi hissettim. doğru zamanlama olduğu için mi bu kadar etkilendim bilmiyorum ama tüm zamanlar favorilerim arasına girmiş olabilir.
sylvia acaba bambaşka coğrafyalarda bambaşka kültürlerde bambaşka zamanlarda ve bambaşka şartlar altında olmamıza rağmen okurken gözlerimin dolmasına sebep olacak kadar benzer hisleri taşıdığımızı bilse ne düşünürdü… günlüğün her sayfasında aklımdan bu soru geçti.
her kaygısını içimde hissettim, bahsettiği olumsuzlukların çoğu şaşırtıcı derecede
ah, ne yazsam eksik kalacak!
çok uzun zaman okumayı ertelediğim ve başladığım an bu gecikmenin pişmanlığını yaşadığım bir kitap oldu. barındırdığı her duygu o kadar sahiciydi ki, okuyan herkesin mutlaka ve mutlaka kendinden çok şey bulacağına ve sonu zevkine uymayanların dahi okuduklarından memnun kalacağına eminim. bunu özellikle belirtmek istedim çünkü duyduğum tek tük olumsuz yorumlar sadece sonuyla alakalıydı, ama ben sonunu da çok beğendim.
ana karakterimiz adalet, hem yaşamını anlamlandırmak hem de bir nebze de olsa vicdanını rahatlatmak adına bir amaç uğruna yolculuğa çıkıyor. kitabın işleyişi yolculuğun amacından ziyade geçmişle hesaplaşması, gelecek ve hayata dair görüşleriyle ilgili sorgulamaları, kendine dair şüpheleri ve pişmanlıkları.. abartı gelen tek bir satırı bile olmadı. her şeyiyle çok sevdim ve favorilerim arasına girdi. keşke kafamı toparlayabilsem de hak ettiği gibi özenli bir inceleme yazabilsem! hala etkisindeyim…
“sanırım böylece, dünyanın geri kalanı umursamasa da, bir yerlerde birinin hatırlayacağı minik, mütevazı bir hikayem oldu benim de. hikayeler böyledir. bazen sadece bir kişi dinlesin diye anlatılır. bir kişi çünkü, dünya demektir.”
Okur Takip Önerileri
çok okunmuş çok benimsenmiş, tabiri caizse kültleşmiş kurgular hakkında yorum yaparken kendimi rahat hissedemiyorum bir türlü. bu incelemede de yazarın yaşam öyküsüyle arasındaki paralellikler ve kesişimlerden falan pek bahsetmek istemiyorum. sosyalist birinin belki de içindeki çatışmayı dışa vuruş şekli olarak kaleme aldığı bireyci karakter ve
gördüğüm alıntılara, yapılan yorumlara ve duyduğum övgülere bakarak nasıl bir aşk hikayesi okuyacağımı düşünerek merakla başladım ama kitabın ilerleyişi beni çok yordu. felix ayrı henriette ayrı yordu.. ikisini de anlamakta çok zorlandığım, ikisine de kızdığım noktalar oldu ve kitaba zorlukla devam ettim.. saf sevgi olarak yansıtılan şeyi rahatsız
