Ömer karagöz
@om_k
Savaşı görmüyorum. İçimdeki lanet olası barışı da artık sevmiyorum.
Antalya
42 okur puanı
Aralık 2021 tarihinde katıldı
"Bazı kapıların bize kapalı görünmesi, önünde değil, arkasında bulunduğumuz içindir."
Yumuşak, sıcak, çocuksu gözlerle beni süzmüştü gülerek.
Sol elini inanılmaz bir babacanlıkla sağ omzuma koymuş ve
elindeki gazeteyi –o zaman nedenini bilmiyordum– yüzümle
ağzı arasında tutarak:
– Kimi mi arıyorum? demişti.
– Evet, kimi arıyorsunuz? Belki yardımcı olabilirim
bulmanıza.
– Sen keyfine bak evlat! Çünkü ben, kendimi arıyorum,
kendimi!..
Okur Takip Önerileri
"Birbirimizden uzağa düşürülmüştük, Ve ıkimiz de birbirimizı nerede arayacağımızı bilmiyorduk..."
Bu manasız dalgınlık! Birdenbire dünya ile alakam kesiliveriyor ve ben boşluklarda uçmaya başlıyorum..
Dünyada hayatın bir tek manası varsa o da sevmektir. Hatta mukabele edlimseni bile beklemeden sadece sevmek.
"Bir kelimeye Bin anlam yüklediğim zaman Sana sesleneceğim."
"Ama hani öyle olur ki bir kitap tam da sizin o sırada içinde bulunduğunuz haletiruhiyeye denk gelir, öyle ki sizin için yazılmış sanırsınız. "
“iki insanın birbiriyle karşılaşması kadere, tanıştıktan sonra yan yana kalmaları ise onların gayretine bağlıdır.”
Kitap okumak şunun için güzeldir: Senden asırlar önce yaşamış biri senin de içini kemiren genellikle ifade edemediğin duyguları tarif etmiştir bir yerlerde. Varlığından haberdar olmayan birinin senin yerine sıkıntı çekmiş olduğunu görmek rahatlatır. Anlarsın yalnız değilsindir.
Kendi kendimeydim. Kendi kendime konuşuyordum. Yalnız yaşayanlar çoktan iki kişi.
İnsanın kullandığı ilk alet, başka bir insandır.
"İçimde yarım kalmış bir konuşmanın üzüntüsü vardı. "
Sen esirliğim ve hürriyetimsin Çıplak bir yaz gecesi gibi yanan etimsin Sen memleketimsin!.. Nazım Hikmet
Sonra aramıza şehirler girecek, hiç karşılaşmayacağız. Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek. Sonra belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek..."
Birbirimizden uzağa düşürülmüştük, Ve ıkimiz de birbirimizı nerede arayacağımızı bilmiyorduk..." => s.45
Sonra yavaş yavaş mantığım değişti. Hatta dünyaya bakışım, eşyayı görüşüm, insanları anlayışım değişti. Vâkıa bunlar bir günde olmadı. Hatta çok güçlükle ve adım adım oldu. Hatta çok defa bana rağmen oldu. Fakat oldu.
“İnsan, hiçbir şeye karşı ilgisi, hiçbir şeyden umudu kalmayınca,
hayatın her gün değişmeyen tekrarı altında ezilir.”
