Bu neşeli, akıllı uslu insan sesleri arasında yalnızım. Bütün bu insanlar, vakitlerini dertleşmekle, aynı düşüncede olduklarını anlayıp mutluluk duymakla geçiriyorlar. Tanrı aşkına, hep birlikte aynı şeyleri düşünmeye ne kadar da önem veriyorlar.
Üzünü məndən nihan etmək dilərsən , etməgil
Gözlərim yaşın rəvan etmek dilərsən , etməgil
Bərq-i nəsrin üzrə miskin zülfünü sən dağıdıp
Aşiqi bixaniman etmək dilərsən, etməgil
Gəl, çünki dünya mənə sənsiz gərək deyil,
Sənin vüsalından başqa cənnətlər bizə gərək deyil.
Fələk mənə mülki- Süleymanı belə versə,
Sənsiz onu istəməm, çünki o mənə sənsiz gərək deyil.
*Seyyid Əli İmadəddin Nəsimi*
Keçənlərdə balaca bacımı məktəbdən götürmək üçün məktəbə getmişdim, yolda maraqlı bir hadisə ilə rastlaşdım. Bir gənc valideyn uşağının əlindən tutub məktəbə gətirirdi. Və uşağa "valideyn məsləhəti" verirdi. Məndə təsadüfən qulaq müsafiri oldum. Deyirdi "Bu həyatda gərək pis olasan, həyasız olasan, davakar olasan ki qabağa gedə biləsən" Bu cümlələr qarşısında irkildim. Bu məsləhətlərə böyüyən uşaqlardan axı biz nə gözləyə bilərik? Bunlar varlığı insan kimi ancaq geriyə apara bilər amma heyvan kimi , düzdür, qabağa. Hardasa başa düşürəm o valideyn qarşısına çıxan 3-5 pis insana görə ya bu həyatda sahib ola bilmədiyi şeyləri pis insanlarda gördükcə ümidsizlik və qəzəblə bu sözləri deyir amma mən qaranti verə bilərəm ki, onlara sahib olsaydı həyatın bundan ibarət olmadığını başa düşəcəkdi. Amma nə etmək olar insanlar pisliyə ümidləndikləri kimi yaxşılığa ümidlənmirlər.. Yaxşı insanların yaxşı qalmasında da rol oynamırlar..
Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni
Bırak vehmimde gölgeni,
Gelme, artık neye yarar?
“Buğdayda istidad, buğday olmak; arpanınki arpa, darınınki de darı. Eğer arpanın dili olsa, ekene itirazla;
- ‘Beni niçin buğday yapmadın?’ dese
Ekinciden alacağı cevap:
- ‘Senin istidadın, kabiliyetin buydu’ olur.