ÖYLE büyüksün ki, nerdeyse yok olurum ben, yakınlarına gelip durduğumda.
Öyle karanlıksın ki; benim azıcık aydınlığımın hiçbir anlamı yok eteklerinin ucunda.
Dalga dalga ilerliyor iraden
günler bir bir içinde boğulup giderken.
SEVİYORUM seni, sen yasaların en yumuşağı, onunla boğuştuk ve sayesinde olgunlaştık; sen o büyük hüzün, hiç bastırmadığımız,
sen o orman, içinden hiç çıkamadığımız,
sen o şarkı, her suskunluğumuzda mırıldandığımız,
sen o karanlık ağ, saklanan kaçak duygularımızın takılıp kaldığı.
Cesaret edebilirdim orada, seni israf etmeye ey uçsuz bucaksız şimdiki zaman.
Bir top gibi dalgalanan her sevince doğru atardım seni, tutsun diye biri
ve düşüşünü
karşılasın diye yükselen ellerle,
sen ey nesnelerin nesnesi.
HAYATIM değil, bu yokuşa benzer an
içinde çabaladığımı gördüğün.
Bir ağacım ben ardımdakilerin önünde,
bir ağızım, birçok ağzımdan
yalnızca biri, o en çabuk kapanan.
İki nota arasındaki suskunluğum ben,
birbiri ile geçindiği söylenemeyen:
Çünkü ölümün notasıdır hep yükselmek isteyen-
"Sevmek seveni o kadar ileri bir aşamaya çekip götürebilir ki, sevilenin yetersizlikleri duygulandırıcı, hatta hayranlık uyandıran bir niteliğe bürünerek seveni daha da çok sevmeye yöneltebilir."
"Sevilmek geçiciliktir, sevmek kalıcılık."
"Sevmek iyidir, çünkü zordur sevgi."
Büyürdük elbette ve sabırsızlanırdık bazen bir an önce büyümek için, biraz da onların hatırına, zira yoktu başka şeyleri büyük olmak dışında.
Sayfa 18Kitabı okudu
Kim endişeyle oturmamıştır ki önünde kalbinin perdesinin?
Sayfa 16Kitabı okudu
Bak, ağaçlar var; yaşadığımız evler ayakta hala. Sadece biz geçip gideriz her şeyin yanından hafif bir dokunuş gibi. Ve her şey birlik içinde bizi susmakta, biraz utançtan belki, biraz da kelimelere dökülemeyen umuttan.
Sayfa 9Kitabı okudu
Ölümü bile var olmasının bahanesiydi sadece.
Sayfa 4Kitabı okudu
İlkbaharların ihtiyacı vardı sana. Beklemişti bazı yıldızlar senin tarafından sezilmeyi.
Sayfa 3Kitabı okudu
Çünkü kalmak yok hiçbir yerde.
Zamanı gelmedi mi, severek kendimizi serbest kılmanın sevdiğimizden,
titreyerek dayanmanın:
Okun yaya dayandığı gibi,
birlikte fırlayışta, çoğaltmak için kendisini.
Yukarlarda ay yükselmekte
aralandığı yerlerde dalların
ve sakinleri sizlermişçesine
pençesine düşmekte yalnızlığın.
Evet, belki ihtiyacı vardı baharların sana;
yıldızlar onları hissetmeni beklerdi, yaklaşmıştı bir dalga yükselerek geçmişten veya açık pencereden geçerken sen,
bir keman geçerdi kendisinden.
Bütün bunlar görevdi.