Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.17
Rana Dişyar
Rana Dişyar
@rranadisyar
25 okur puanı
Kasım 2023 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Çocukken hepimize masallar anlatıldı. Hepimiz hayran hayran prensle prensesin kavuşup mutlu mesut yaşadığı, kötülerin hep yok olduğu sonları dinledik, okuduk. Büyüdükçe masallar değişti. Hiçbir zaman mutlu son anlatıldığı gibi olmadı. Kötüler yok olmadı. Bizler de iyimserliğimizi, hayalperest yanımızı yavaşça yitirdik. Hissizleştik. Bu kitap Güzel
Bir insanı ancak sadece kendisi bitirir sözünün kanıtı bu eser bana göre. Ne yaşarsak yaşayalım, ne yaparsak yapalım hep bir sebep bulacağız. Hep birilerini suçlayacağız. Hep bölüşeceğiz. Ama hiçlik olduğunda, kendimizle gereğinden fazla baş başa kaldığımızda suçlayacağımız kişi sadece biz oluyoruz ve kendi kendimizle dahi başa çıkamıyoruz. Ne kadar da aciziz aslında değil mi? Bir insanın kendine yaptığını, kimse kimseye yapamaz ancak insan kendi kendini mahvetme gücüne sahiptir. İnsan kendini rezil de eder vezir de gibi cümleler dönüyor zihnimde. Bir yalnızlık değil mi? İnsan daralır biraz kendimle zaman geçireyim derken bu eser insanı kendinden korkutuyor. Aşırılığın nelere sebep olabileceğini hiçlikle birlikte anlatıyor. Hayal gücüne realistikliğe zıt kavramların gücüne aynı anda değiniyor. Bu kitabın o kadar farklı perspektifleri var ki her okuduğunuzda fark etmediğiniz daha başka daha ince detayları fark edip büyüleniyorsunuz. Okumuyor yaşıyorsunuz. Zweig der susarim. Satranç her zaman benim için özel olmuştur, Zweig ile birlikte daha fazla anlam kazanması da çok anlamlı. Ne hiçlik ne aşırılık, sanırım sadece gerektiği kadar çaba ve biz bunları bile halimiz varken yapamıyoruz. Tuhaf değil mi ? Bu buhranla dolu eserler, sadece bir kitap denilip geçilen bir eser okunduktan sonra insanı öyle bir değiştiriyor ki insan kendine bile şaşırıyor. Potansiyellerimizi Zweig ile geliştirmeye kadeh kaldırıyorum, ne hiçliğe ne fazla, boş kalabalığa. Keyifli okumalar.
Bir Çöküşün Öyküsü
Harika bir Stefan Zweig klasiği. Hatta benim için en özel Zweig kitabi diyebilirim. En çok dikkatimi çeken şey karakterimizin çöküşünün hikayesinin sanki yazarın çöküş hikayesini bir perde gizleyerek ufak detaylarla anlatmaya çalıştığını ve ne denerse denesin bağırsa da sussa da aynı karakterimiz gibi ciddiye alınmadığını hissettiğini, insanlara şans tanıdığını ama yine terk edildiğini, artık sevgiyi hisleri unuttuğunu aslında çırpındığını ve çoktan ölümüne karar verdiğini anlatmaya çalıştığını düşünüyorum. Aslında yazar kitabıyla bile bir isyan bir yardım çağrısı yapmış, duyulmadıkça çökmüş, bitmiş ve aynı kitabımızın karakteri gibi söylediği ölümü -ki Zweig da karakteri gibi bu kitabıyla ölümünü açıkladı bana göre- gerçekleştirmiş. Hayranı olduğum bu kitap benim için hep başka olacak. Sizlere de iyi okumalar dilerim. Zweig okumak bir ayrıcalıktır.
