Sabitlenmiş gönderi
Çocuklar
Çocuklarınız sizin çocuklarınız değil.
Onlar, hayatın kendine duyduğu özlemin oğulları ve kızları.
Sizin aracılığınızla gelirler ancak sizden gelmezler.
Sizindirler fakat size ait değiller.
Zira onların kendi düşünceleri vardır,
Bedenlerine yuva olabilirsiniz ancak ruhlarına değil.
Çünkü onların ruhlarını, yarının evinde barınır -ki siz orayı ziyaret edemezsiniz, rüyalarınızda bile-.
Onlar gibi olmaya çalışabilirsiniz ama onları kendiniz gibi kılmaya uğraşmayın.
Zira hayat ne geriye gider ne de kendini dün ile meşgul eder.
Siz, çocuklarınızın yaşayan oklar gibi fırlatıldığı yaylarsınız.
Okçu, sonsuzun yolundaki hedefi görür ve okları süratle, en uzağa gidebilsin diye tüm kudretiyle gerer sizi.
Okçunun elinde sevinçle bükülün,
Çünkü o, uçan oku sevdiği kadar, sağlam yayı da sever.
Okur Takip Önerileri
"Kimselere mecbur olmadım, olmam da. Yiğitliğim ve rivayet olunan erkekliğim bundandır... Ama senin mecburun olmak beni hiç mi hiç küçültmüyor. Aksine yüceltiyorsun , İNSAN ediyorsun, yaşatıyorsun..."
Sayfa 4
"Ve biz, milyarlarca, aşkın, yalanın, alçaklığın, kahramanlığın; kapıları, kapakları, kuş uçurmaz uzaklıkları ve ayrılıklarıyla, kahrolası yasaklarıyla, bu acayip kaos karanlığında, biz ikimiz! İki müthiş hasret, iki parça can... Ve canımda o ölüm namussuzu...
Sayfa 4
"Bin yıl, bahar içre ömrünü sürsün,
Seni doğuran ana."
Sayfa 3
"Keşke herkes kendi içsel deliliğini bilse ve onunla birlikte yaşamayı öğrense. Dünya daha kötü bir yer mi olurdu? Hayır insanlar daha yürekli daha mutlu olurlardı."
Sayfa 142Kitabı okudu
"... insanlar hiçbir zaman kendilerine anlatılanlardan bir şey öğrenmezler, kendi çabalarıyla öğrenirler yalnızca."
"Anne babası kendisini çocukluğunda olduğu gibi sevmeyi sürdürsünler diye pek çok istediğinden vazgeçmişti - oysa gerçek sevginin zamanla değişip geliştiğini, yeni ifade yolları keşfettiğini bilmiyor muydu?"
Sayfa 55Kitabı okudu