Oğuz Tosun
@sebep42
"Dünya mükemmel olmadığı için sanat vardır."
Tarkovsky
Konya
19 Ocak
33 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
"Bir şeyi kaybetmek için önce ona sahip olmam gerekiyordu; yani kaybetmiş sayılmazdım."
Şimdi bir kez daha soruyorum kendime aynı şeyi:
"Seviyor muyum onu?" bir kez daha yanıt vermeye cesaret edemedim bu soruya.
Oğuz Tosun tekrar paylaştı.
Bir kadın sabah erkeğe dönüşmüş olarak uyandığında ne olacaktı? Şayet aile ortamı antrenman sahası olmasa erkek çocuk hükmetmeyi, kız çocuksa boyun eğmeyi nereden öğrenecekti? Ya çocuk yurtları olsaydı? Ya evin erkeği temizlik ve mutfak işlerini paylaşsaydı? Ya masumiyet saygıdeğer olsaydı? Ya akıl ve duygu kol kola gitseydi? Ya vaizler ve gazeteler doğruyu söyleselerdi? Ya kimse kimsenin sahibi olmasaydı?
Okur Takip Önerileri
Ve şimdi acı bir gülüşle
Durup anlatıyorsam bütün bunları
Duyulsun bir çığlığın dehşeti
Acının hesabı sorulsun diyedir.
Oğuz Tosun tekrar paylaştı.
"Bir müddet sustuk... Kafamın içinde ona söylenecek uçsuz bucaksız şeyler bulunduğunu hissediyordum, senelerce söylense bitmeyecek şeyler... Fakat hiçbiri şu anda aklıma gelmiyordu."
Sayfa 77 - Yapı Kredi Yayınları
Oğuz Tosun tekrar paylaştı.
Gerçekten sevdiğim pek az insan var; hele saygı duyduğum daha da az insan var. Dünyayı tanıdıkça hoşnutsuzluğum daha da artıyor; her geçen gün insan karakterinin tutarsızlığına ve akıllı, duygulu görünenlere bile güvenilmeyeceğine olan inancım güçleniyor.
Oğuz Tosun tekrar paylaştı.
Dünyanın büyük kısmı kafayı yemişti. Geri kalanlar da öfke içinde yaşıyorlardı. Ha bir de ne kaçık ne de öfkeli olmayıp, sadece salak olanlar vardı. Hiç şansım yoktu yani. Hem de hiç. Sadece oturup sonumun gelmesini bekliyordum...
Oğuz Tosun tekrar paylaştı.
Gördün mü, Carol? Satranç da hayat gibi: Oyun bitince bütün taşlar -piyonlar da, şahla vezir de- aynı kutuya koyuluyor.
Oğuz Tosun tekrar paylaştı.
Bir akvaryumu yazmak, akvaryumda yaşamaktan daha kolaydır; bu yüzden her dize biraz eksik, her şiir biraz yalandır.
Oğuz Tosun tekrar paylaştı.
Bir kahvenin telvesinde buğulanırdı zaman.
Analar bize seslenirdi taş avlulardan.
Koşarak gelirdik…
Koşarak ağrıyan, yoksul çocukluklardan.
Türküler, maniler duyulurdu daracık sofalardan.
Yılmaz Odabaşı
Oğuz Tosun tekrar paylaştı.
Hep eski bir zamanı getirir
Gidip te dönmeyeni, dönüp te görmeyeni
Bu muhacir sızı, bu hasret