Kendimi kaybetmiş gibiyim; tek istediğim sonsuza dek, daima, bütün ömrümce onun yanında olmak, onun ışığıyla, onun halesiyle aydınlanmak. Ondan ötesini bilmiyorum! Ondan kaçabilir miyim hiç?
Bana ne olduğunu anlayamıyordum; gerçekten bir çılgınlık halinde miydim, yoksa iyice yoldan çıktım da biri beni bağlayıp götürene kadar terbiyesizlik mi yapıyordum? Bazen kafam karmakarışık oluyor. Bazen de hala ilkokula giden bir çocukmuşum da kaba yaramazlıklar yapıyormuşum gibi geliyor.