- Sen hayatında her şey yapmış bir kadınsın. Fakat hiç birine alışamamışsın, hiç birinde ihtisas kazanamamışsın: Evlendin, fakat tam mânasıyla zevce olmadın; sevdin, fakat yekpare bir aşkın olmadı, birçok hâdiseler en büyük ihtirasın billûrunu kırdı; seyahat ettin, fakat sende bir seyyah melekesi teşekkül etmedi; birçok hafiflikler yaptın, barlarda, balolarda, tiyatroların kulis aralarında yaşadın, fakat bir kokot pişkinliği elde edemedin; tercemeler yaptın, fakat bir satır yazı neşretmedin; çocuklara bayılıyorsun, fakat ana olmadın; her emelin, her gayenin büyüklüğünü ve güzelliğini anlıyorsun, fakat hiç bir emelin ve gayen yok; bir çocuk saflığıyla en basit yalanlara inanabilirsin, fakat hiçbir şeye iman etmiyorsun.
Birdenbire avucunu ağzıma kapadı:
-Sus! dedi, seni Makbet'teki cadılara benzetiyorum. Tüylerim ürperiyor... Zekânın aynasında kendimi korkunç görüyorum.
-Ben senin gibi insanlar tanımadım değil. Hatta kadınlardan daha çok. Bunlar bizim memlekette âdeta bir sınıf teşkil ederler. Hem de hepsi asil dediğimiz ailelere mensupturlar.
-Sus! Ben yalnız olmak isterdim.
-Hiç kimse bir zümreye mensup olmaktan kurtulamaz. Bununla beraber içlerinde en tipik örnek sensin. Çok hızlı gidiyorsun sen.
-Bizim sonumuz ne olur?
Fakat cesur bir cevabımdan o kadar ürktü ki hemen gözlerini sımsıkı yumdu:
-Söyleme, dedi, haydi, içelim.
'Zaman geçtikçe kazınan, kazındıkça kapanan bir yaranın iki ucunda kanıyorduk ama kan kaybeden ve acil yaşlar döken hep ben oluyordum..
Sana gelmenin adıydı 'gitmek' ve ben her gelişimde, vardiyası vurgun hiçliğime gidiyordum kendimden..
Senin gemilerin yanaşacak rıhtım ararken maviliklere, ben seferler düzenliyordum seyyah gençliğin, rıhtım-sız, limansız ve gemisiz esirliğine..
Oysa ben sana baharın aydınlığı kadar saklanmıştım ve sana yalansız yanlışlarda susamıştım..''
Çocukluğumuzun ay dedesi dalların arasından göz kırparken üşüyerek uyandım. Bir yıldız sağanağı aktı geçti. Seyyah pirimizin şefaat dilerken dili sürçüp, "seyahat Ya Rasulallah" dileğine mazhar oluyordum yeniden, sırtüstü uzandığım yerden bunları düşündüm. Yaktığım ateş sönmüştü. Kıvılcımların çatırtısı hayatın sürdüğüne dair içimizi ısıtacak bir şeylerin daha olduğunu ima ediyordu...
Doğru , nereye gidersen git , kaçtıklarını götürürsün beraberinde. Doğru, ne kadar kilometre kat edersen kat et , yakınlaşamazsın kendine, eğer zihninin ve yüreğinin sınırları duruyorsa yerli yerinde. Doğru,aslolan hikayeleri arşınlamaktır, memleketleri değil. Bunların hepsi doğru. Ve her seyyah bilir ki, gittiği yerde onu yine kendisidir karşılayacak olan. Kendi geçmişi. Elif Şafak
Ben annesinin eteğine tutunan, küçük bir çocuk gibi, şehrin bir kıyıcığına saplanıp kalmış bir kuş yürekliyim.
Ruhunun eksik parçasını arayan bir seyyah gibi diyar diyar dolaşmak isterdim oysa ki.
Bir bakışta tanımak isterdim seni.
Tüm yolların sonunda seni bulmak ve tamam olmak isterdim.
Ben bir kuş yürekli, kocaman bir şehirde ürkek bir serçeyim.
Gözlerinin, gözlerinle buluşacağı bu şehrin, bilmem hangi köşesinde seni bekliyorum.
Bir gün geleceksin, biliyorum.
(Diğer Yarım dizisinden)
"5 Aylık gezim sonrasında Meksika hakkındaki tek nefeslik görüşüm;
Her daim bir yolu kapatıp, protesto yapıyor olabilirler. Bira, müzik ve tacos onlar için vazgeçilmez üçlüdür. Bunların yanına bir de futbol eklersen onlardan mutlusu yoktur. Amerikalıları sevmez, seni gördüğünde Amerikalı mısın diye sorar, Turco lafını duyunca hemen şekil
Ebeveynsiz bir çocuk hayatta kalmayı öğrenir,erken yaşta hislerini maskelemeye başlar.Acı dayanılır olmanın ötesine geçtiğinde zihinlerinde bir mağara kazıp orada saklanırlar.
Sayfa 43Kitabı okudu
Edmund Burke şöyle demiş: Savaşın sorunu şu ki ,uğruna mücadele ettiğiniz adalet,ahlak,insanlık gibi en önemli şeyleri genellikle yakıp yok eder.
Sayfa 90Kitabı okudu
Müthiş zenginliğe,uçsuz bucaksız petrol rezervlerine ve ileri teknoloji Amerikan silahlarına duyduğu sevgiye rağmen,Suudi Arabistan'daki hiçbir şey tam anlamıyla işlemez.
Sayfa 141Kitabı okudu