Hastalık söz konusu; hangi yetişkin olsa kabullenmekte zorlanır. Sen vicdanlı bir insansın, vicdan da seni kendi sorumluluk alanının ötesindeki şeyler nedeniyle kendini suçlamaya sevk etmediği sürece değerli bir nitelik.
176 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Rufus ağır depreston ya da kaygı yaşadıkları için kendisine gelen hastalarına şöyle diyor: Rahatsızlık hissettiğin için deli değilsin. Arızalı değilsin. Kusurlu değilsin. Bazen de Doğulu filozof Jiddu Krishnamurti'den alıntı yapıyor: "Hasta bir topluma iyi uyum sağlamış olmak sağlık ölçütü değildir."
"Kendinize kafamın içinde ne var diye değil, kafam neyin içinde diye sorun."
Joanne yas acısının akıldışı olmak şöyle dursun, zorunlu olduğunu söylüyor. Kızı Chayenne için, "Onun ölümünü atlatmak istemiyorum ki," diyor. "Onun ölümünün uyandırdığı acıyla bağlantı halinde kaldığım için işimi böylesine yürekten, böylesine şefkatle yapabiliyorum," diyor. Bu sayede olabildiğince dolu dolu yaşıyor. "Hissettiğim o suçluluk ve utançla, o ihanetle başkalarına hizmet ederek bütünleştim ben," derken arkasındaki tarlada kurtarmış olduğu atlardan bazılarının koşuştuğunu görüyorum. "Yani bir bakıma ondan her gün özür diliyorum. Seni güven içinde dünyaya getiremedim, affet beni; bu yüzden senin sevgini dünyaya getireceğim." Bu sayede başkalarının acılarını daha önce yapamadığı bir şekilde anlamaya başlamış. "Bu beni daha güçlü kılıyor." diyor, "en hassas noktalarımda dahi."
Kadın ağlamaya başladı, geceyi uykusuz geçirdiyseniz kolayca ağlayabilirsiniz. Gözlerinize yerleşen hoş ve nahoş şeyleri mutlaka akıtmanız gerekir.
Hiçbir insanın ölümü iz bırakmadan geçip gitmez, serbest kalmış ruhun bir parçası, ölenin yakınlarına miras kalır ve onları, kendi insanlıkları içinde daha da zenginleştirir.
Sanki Anna ilk kez şimdi, benim bir parçam değil de ayrı bir varlık olarak varoluyordu. Bunu yaşamak son derece acı vericiydi. Gene de gözlerimi onun bulunduğu yere diktiğim zaman yeni başlangıç ların hevesini duyuyordum ki bu, belki de aşkın girdiği sayısız kılıklardan biriydi. Anna, yeni baştan öğrenilmesi gereken bir şeydi.
İnsan bir başka insanı ne zaman sahiden "öğrenebilmiş"tir? Belki de öğrenmenin imkansızlığını kavradığı, öğrenmek arzusunu dışladığı ve en sonunda öğrenmeye ihtiyaç bile duymaz olduğu zaman!
O zaman da insanın ulaştığı şey bilgi değil, bir tür ortaklaşa varoluştur ki bu da aşkın sayısız kisvelerinden biridir.
Sayfa 270Kitabı okudu
Hepimiz, birbirimizin yaşamlarımızın çatlak ve aralıklarında yaşarız; her şeyi görebilseydik sanırım şaşkınlıktan dilimiz tutulurdu.
Sayfa 53Kitabı okudu
Agnes'e bizimle akşam yemeği yiyip yemeyeceğini sordum ama hayır dedi, meteliğe kurşun attığını söyledi. "Benden," dediğimde yine hayır dedi. Hep öyle yapardı. Bu yüzden iyi geceler dileyip çıktım.
Diğerleri sokakta, binanın önünde duruyorlardı.
"Agnes gelmiyor, çünkü meteliğe kurşun atıyormuş;'' dedim.
"Bazı insanlar gururlu oluyor." Phillip "İnsanların salakça fikirleri oluyor," dedi.
"Hı hı ," dedim, "ama sen bir sanatçısın. Edepliliğe, dürüstlüğe ve minnettarlığa inanmazsın. Nerede yiyelim?"
Sayfa 71Kitabı okudu
