“Yağmur yağıyor Ömür hanım...
Gökten değil, yüreğimin
boşluğundan ömrümün ıssız toprağına...
Ve ben sonsuz bir düzlükte bir küçücük, bir silik nokta gibi eriyip gidiyorum.”
Şükrü Erbaş
"Dünyadan kendime saklanıyorum
var olan her şeyin basıncı zihnimde
içimde sonsuz dışım da
ne kadar güçlü ne kadar korkağım."
Mekanın cennet olsun Annem
İyi ki var yazmak diye bir şey iyi ki.
Bu defa ölüme yazacağım gözümde gitgide güzelleşen ölümden.Ölüm anneciğimi aldığında bu dünyadan,rüzgardan alabora olan perdeler gibi oluyorum.Zihnim bir tutulma yaşıyor,kalbim acıdan büzüşüyor,nefesim bile tekliyor sanki.Ama sevdiklerimiz dünyasını değiştirip ölümle bizi tanıştırdığından beri daha da sevimli gelmeye başladı bu ölüm.Sevdiğini elleriyle yıkadığında korkmuyormuş insan artık ölümden. Toprağın altı daha sıcak olmaya başladı sevdiklerimizle doldukça yerin altı.
Bilinmeyen diyarlara doğru sonsuz köprü sanki.Ve en önemlisi Allah’a daha da yaklaştırdı bizi.Ey hayat bu dünyada seni değerli tutuşum ölüm sayesindedir.Giderken yanımızda götüremeyeceğimiz şeyler için değil de heybemize doldurup götüreceklerimiz için çalışalım.Bu yüzden “Kalbim durmadan öğrenmem gereken ilmi öğrenmeyi nasip et Allah’ım ilmimi artır meleklerin kanat gerdiği kullarından eyle..”diye dua ediyorum.En iyisini biz bilemeyiz Allah bilir…
"__Hz.İbrahim'e su taşıyan karınca misaliyiz.
Sırtımızda dağlar, Yüreğimiz de sonsuz Umut var..."🌺
Bugün izlediğim belgeselde Kahramanmaraş depreminde nasıl tek yürek olunmuş şahit olmuştum ama şimdi bir kez daha izledim. Orada afad gönüllüsü bir beden eğitimi öğretmeninden duydum. Adını hatırlayamadığım Kütahya'nın Simav ilçesinde bir köyde yaşlı genç herkesin odun göndermek için seferber olduğunu. Üşüyen ellere... Tarifi yok bu inceliğin yapılan iyiliklerin! Uzatmicam detaya inip kimseyi üzmicem. Sadece onlara ve yardım seferberliğine katılan herkese sonsuz teşekkürümü iletiyorum.
Belki de ilk defa bu tarz bir şey istiyorum sizlerin de bunu paylaşmasını rica ediyorum.