İnsan nasıl bozulur?
Hepimiz ilgilendiren bir mevzu değil mi?
Hepimiz meşgul ediyor, hem alakadar ediyor.
Bir, ilk önce akılları bozulur diyor.
İki, aklı bozulunca kapleri söner, kapleri söner.
Aklı bozulunca bak bozulma, kalbi sönüyor bu sefer.
Kaptık enerji, bu ikisi olunca üçüncü oluyor.
Nefislerine mağlup olup, lezzetli, tamlardan başka hiçbir şey iltifat
Aslında bana şu an biri "lyi misin?" diye sorsa yetecek ağlamama. Değilim çünkü. Bu soru bana hep kötü olduğumu hatırlatıyor.
Sayfa 36Kitabı okuyor
"Anlamını yitirirse bir gün hayat, nasıl yaşayacağını bilemez insan. Ne yiyeceğini, nasıl konuşacağını, nasıl yürüyeceğini dahi bilmez hale gelir. Vahşi bir hayvan mıdır yalnızlık?"
Herkese merhaba
Bugün @gregorsamsat_fikretdagli tarafından yazılan 
Özlem editörlüğünde hazırlanan ve @salonyayinlari tarafından
Tek ve tenha
kişinin ne olursa olsun kendine yetmesi gerektiğini öğrenmesi gerekiyor. maddi yahut manevi. hayatın birçok yerinde birilerine bağlı olarak devam etmek bizi tam olarak hayata karşı hazırlamış olmaz. bazen çevremdekiler 'babana da borcun olmaz' diyorlar ama ben ondan aldığım parayı -kendisi borç olarak vermese de- geri veririm. bu elli altmış liradan bin liraya kadar varır. liseden beridir harçlıklarım veya herhangi bir parayı üçe bölüp -ihtiyaç, istek, birikim- maddi olarak bir şekilde kendime yetmeye çalıştım. tâbi o zamanların ekonomisi ile birikim yapmak kolaydı. şu ân ki mevcut durumda ihtiyaç ve istek diye ikiye ayrılıp birikim biraz erteleniyor. lâkin miktarı ne kadar olursa olsun birikimin de yapılması mühimdir. manevi hususunda ise evet, fikirlerine, yönlendirmelerine değer verdiğimiz; bizim iyiliğimizi isteyen arkadaş veya akrabalarımızdan destek almak, onlarla istişare etmek elzemdir lâkin hayatımızın her ânında yanımızda, yamacımızda mütemadiyen ol(a)mayacaklar. ayrıca böyle bir beklentiye girmek kişide hayal kırıklığını da beraberinde getirebilir. her ne kadar insan olarak sosyal bir varlık olsakta günün sonunda tek ve tenhayız.
"Kendimi kaybettim, şu an bulunduğum noktaya beni getiren sebepler galiba ortadan kalktı."
Sayfa 159Kitabı okuyor
Şu an ne mutluyum ne de mutsuz.
Sadece her şey geçip gidiyor.
Sayfa 105 - SelKitabı okudu
Şu an için ben, hiçbir şey değilim.
Sayfa 73Kitabı okudu
Bulunduğumuz kasaba civarında bir köy vardı. Arasıra atlarla bu köye gezmeğe giderdik. Köyde 102 yaşında bir Kürt tanımıştık. Köye her gidişimizde birkaç saat ihtiyar dostumuzun yanında geçirirdik. Bir aralık 15 gün kadar köye gitmemiştik. Dostumuzu adeta göreceğimiz gelmişti. Atlarımıza bindik ve köyün yolunu tuttuk. Köye vardığımızda doğruca
Sayfa 98 - 99 Avesta yayınevi
Hayatımız ya geleceği planlamakla geçiyor ya geçmişi hatırlamakla. En az yaşadığımız hakikat, şu an ın hakikatidir aslında.
Tek tesettürlü benim yaa ,Malta'da şu an karşılaştığım durum itibariyle:D bu kadar farklı olmamı yansıtmam şaka mığğ