Beklenmedik iyilikleriyle insanın aklına "Karşılığında kesin bir şey isteyecekler" kuskusunu düşürmüyorlardi.Olagan halleri buydu.Yasiyorlardi bu hayatı. Yollarına çıkanı katıyorlardi yanlarına
Hayatın bozmayı unuttuğu ya da ne yapsa bozamadiğı insanlar vardı hala. Dünya arkalarında yıkılırken onlar kurbağalar gibi nilüfer yapraklarından seke seke sakince uzaklasiyorlardi enkazdan, toz duman bulaşmıyordu onlara.
Az kalsın isklayacaktim anneliği, az kalsın pes edecektim.İyi ki arayıp bulmuşum onu, iyi ki beklemişim sabırla, iyi ki kimsenin değil İpek'in annesi olmuşum.Bazen dünyaya sadece onun annesi olmak için gelmişim gibi geliyor. İnsanın bütün ömrünü böyle özetlemesi biliyorum en çok kendine, yaptığı diğer her şeye, hayatı paylaştığı, sevdiği diğer herkese haksızlık ama İpek'in annesi olmak benim hayatım boyunca beklediğim, hayalini kurduğum tek şeydi , gerçek oldu.
Kitabın son sayfasında yazan şu cümle ile başlamak istiyorum ...
"Kaybedişlerin ve hayata yeni başlangıçların kitabı"
Nergis, Elif ve Mehmet'in hikâyesi beraberinde , Gülsüm , Yasemin
,İpek ve Evren'in de hikayesi.
Her okur bu sıcacık yaşam hikâyelerinin içinden eminim kendinden bir şey bulacak.
Ben bir çok karakterde kendimden bir şey buldum.
Bazen mükemmel bir babayı , kalbin carpmadığı için kaybeder ; bazen de doğurduğun çocuktan bile korkularından dolayı uzaklaşabilirsin.
Bazen alınganlıklar yaparak sana sonsuza dek beklentiye girmeden yanında olan dostundan uzaklaşır, bazen de onun sana açtığı her kucakla herşeyi unutup bir anda kötü anıları geride bırakabilirsin.
Yine çok sevdiğini sandığın kisiye veda edebilirken , geçmişte veda ettiğine de bir tesadüfle kavuşabilirsin.
Bazen kalbinde büyüttüğün bir çocuğu dünyaya geliş amacının bu olduğunu düşünerek bağrına basar, bir tezgahın arkasında küçücük şeylerle büyük mutluluklar yasarken , hayata küsmüş birini o mutluluğa dahil edersin.
Her karakterden çok etkilendim , hepsinde birşey bulsam da ben en çok Yasemin'e benzettim kendimi. Onun anneliğini anlatışında buldum kendimi.
Sevgisine ve bunu ifade edişine hayran kaldım.
Mehmet gibi bir baba ,Gülsüm gibi bir dost ,
Ve Melisa Kesmez gibi sıcacık öyküleri ile yürek ısıtan yazarlar olmalı insanın hayatında..