feyza menteşe

İfade edilmemiş duygular asla ölmez. Canlı canlı gömülmüşlerdir ve sonradan daha çirkin şekillerde ortaya çıkarlar.
Reklam
“insan en nihayetinde sınırları olan, her şeyi genelleyen, otomatik pilotta yaşayan, zihnindeki dolambaçlı yolları düzleştiren bir yaratıktı ve tabii ki bu yüzden sürekli kaybolup duruyordu.”
“Annemin ağırlığı. Yanlış yola sapmış bir evlat olmanın ağırlığı. Sevilmenin ağırlığı. Hayal kırıklığı yaratmanın ağırlığı. Boşa çıkan bir umut olmanın ağırlığı.”

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
yıllar boyu yüreğime karşı savaşmıştım çünkü üzülmekten, acı çekmekten, terk edilmekten korkuyordum. gerçek aşkın bütün bunların üstünde olduğunu, hiç sevmemektense ölmenin daha iyi olacağını her zaman biliyordum. ama bu cesarete yalnızca başkalarının sahip olduğunu düşünüyordum. ve şimdi, şu anda bunu yapabilecek gücün bende de bulunduğunu keşfediyorum. ayrılık, yalnızlık, üzüntü anlamına da gelse aşk her şeye değerdi.
Sayfa 132
yalnızca içinde bulunduğun anı yaşamaya çalış. eskiyi anımsamak, bizden daha yaşlılara özgüdür.
Reklam