Hayat gitgide artan acılar demek; artan bir hızla en dibe, en korkunç acılara doğru uçmak demekti.
Sayfa 75
Bir kuş olup uçmak geçer içinden...
güneşin doğrudan ortasına uçmak gerekmez, ama güneşin arada bir vurduğu ve insanın azıcık ısınabildiği dünyanın temiz bir köşesine gidip sığınmak yeterlidir.
içimden buhârâ geçiyor. tiflis, tahran geçiyor. beyrût, saraybosna, marakeş geçiyor.
içimden kâdim medeniyetin bir yapısında aniden bir toz zerresi olmak geçiyor. diyâr diyâr gezmek
durmamak.. beklememek.. rüzgarın estiği yöne doğru.. belki, yani mümkün olsa geçmişe doğru.. içimden şah-ı nakşibend hâzretle, seyyid emir külâl ile, mevlânâ hâlidî bağdadi hâzretle, bizim yûnusla, pîr sultân abdâl'la, gâlib dede'yle dost olmak geçiyor. sonra hâcı bektaşlarla, somuncu babalarla, erzurumlu emrâhlarla tanışık olmak geçiyor. içimden şeyhülislâm yahyâlarla, ibrâhim hâkkılarla.. adını unuttuğum, saymakla yetiremeyeceğim onca güzel insanla aynı mecliste olmak geçiyor. aynı mecliste olup aynı dertle gözyaşı dökmek geçiyor.
uçmak, uçmak, uçmak geçiyor. koca bir medeniyeti karış karış bilmek geçiyor...
Çok arzuluyorum ve de biliyorum
Asla kollarımla saramayacağını seni
Sen aydınlık bir gökyüzüsün pırıl pırıl
Bense bir tutsağım bu kafesin içinde
Kararmış ve buz kesmiş parmaklıklar ardından
Hayranlıkla dolu hasretler içinde bakıyorum gözlerine
Ve hayal ediyorum bir elin uzanışını
Ansızın kanatlanıp uçmak için sana
•
Hayal ediyorum boşluğun girdabında
Bu zindandan kanatlanarak uçmayı Gardiyanın gözlerine gülerek bakıp
Ve de senin yanında yeniden merhaba demeye hayata
Bilirim ama hayal kurmakla olmuyor Kalmamış gücüm bu kafesten kaçmaya
İzin verse de gardiyan
Yetmez nefesim kanatlanıp uçmaya •
Uçmak istiyorsunuz ama uçmaya uçmakla başlayamazsınız .
Uçmak için tek eksik kanat olduğunu düşünenlere kuş beyinli derler ...
Bu bir yarasaydı. Kanatlarını iki yana açmış, özgürlüğe uçmak ister gibi orada duruyordu.
Bilseler, "çocuklar şeker de yiyebilsinler" diye gökyüzüne hasret çeken bizler, çayırlara yalnızca kuş kanadında uçmak zorunda kalmazdık belki.
Can YayınlarıKitabı okuyor
Ey gökyüzüne uçmak için yaratılan insan, niçin düşüyorsun en ufak bir rüzgarda?
Kabına sığamayan, ailesinin ona ördüğü kozayı zorlayıp kırlara uçmak isteyen yüzlerce, binlerce genç kızdan biriydi Esra. Yüzlerce genç kız gibi o da çok sevilmek, el üstünde tutulmak, anlaşılmak istiyordu.
Sayfa 13Kitabı okuyor
güneşin doğrudan ortasına uçmak gerekmez, ama güneşin arada bir vurduğu ve insanın azıcık ısınabildiği dünyanın temiz bir köşesine gidip sığınmak yeterlidir.
Sayfa 45Kitabı okudu
Sözler de biraz kuşlar gibidir, uçmak ister. Göğüs kafesinde sıkıştıkça, kanatları körelir. Uçamadığından kalbinde kuluçkaya yatarsa aldığın nefesler ciğerinde yer bulamaz olur.
Nietzsche
“Uçurtmayı öğrenmek isteyenin önce ayağa kalkmayı, yürümeyi ve koşmayı, tırmanmayı ve dans etmeyi öğrenmesi gerekir. Uçmak, birden uçarak öğrenilmez.”
Sayfa 76Kitabı okudu
